1944.
Het is zaterdagavond 7 oktober. In de Centrale Openbare Lagere School, niet meer functionerend als school maar geconfisqueerd als onderkomen voor Duitse soldaten, gaat het er luidruchtig aan toe.

Men viert er feest zoals Duitsers elders wel meer doen, ondanks dat de oorlogssituatie zich duidelijk in hun nadeel begint af te tekenen.Dansen op eigen virtuele puinhopen, en niet zo zuinig. Wein,Weiber und Gesang,en hun geluid draagt ver in de stilte van de avondklok. Maar het blijft niet daarbij. Naar buiten gelopen, aangeschoten Duitse
drinkebroers schieten in de rondte en raken her en der deuren en daken van omliggende huizen. Kogels landen bij Ulftse mensen in de voortuin. Duitse artillerietroepen in het bos Engbergen tussen Voorst en de Ulftseweg, te ver van de plaats van handeling vandaan om iets te kunnen zien, zijn in hoge staat van alarm. Dit was te intensief
schietgeweld om af te doen als een incident.

De zenuwen stonden al behoorlijk gespannen bij de Duitsers in dit stadium van de oorlog. Deze troepen waren gelegerd ongeveer op de plek waar nu het openluchttheater
is waar ook indrukwekkend artilleriegeschut gestationeerd was. Patrouilles gingen daarom op pad en zochten de omgeving af. Ze brachten ook bezoek aan de boerderij van Teeuwsen die woonde aan de Bosweg, Engbergen, aan het gedeelte van die weg dat noordwaarts loopt vanaf de Engbergseweg.

Daar bevond zich ook Jan Derksen, als knecht of als onderduiker. Daarover bestaat geen zekerheid. Hij kan daar mogelijk gezeten hebben om een van de volgende redenen of om een combinatie ervan. Of Derksen trachtte zo de Arbeitseinsatz (Organization Todt) te ontlopen of hij was betrokken bij illegale activiteiten of beide. Hoe dan ook de
Duitsers vonden in zijn kamer een oude, gedemonteerde, verroeste cilinderrevolver waarmee in feite niks meer mee te beginnen viel. Maar voor de Duitsers genoeg reden om Derksen mee te nemen.

Een andere oorgetuigeverslag van Tonny Antonius Wilhelmus Witjes geeft een iets andere versie van deze gebeurtenis. Derksen zou ondanks de geldende avondklok de boerderij van Teeuwsen hebben verlaten voor een bezoek aan Gendringen, wellicht aan zijn ouderlijk huis aan de Wiekenseweg, ter hoogte van het oude, katholieke kerkhof
dat in onze tijd al heel lang niet meer in gebruik is. Hij moet een van de genoemde patrouilles tegen het lijf zijn gelopen en vervolgens gearresteerd.

Daaropvolgend de huiszoeking bij Teeuwsen en de noodlottige vondst van een onklaar
gemaakte revolver. Ongeveer rond dezelfde tijd van het schietincident waren ook Duitse pantserwagens, ook bemand door SS’ers, op de Ulftseweg in Ulft aanwezig die minstens zo gealarmeerd waren als hun artilleriecollega’s. Omdat ook de pantserwagens nog te ver van het schietincident verwijderd waren om de bron ervan te kunnen zien, reden ze verder de Ulftseweg af richting Gendringen.

Ongeveer honderd meter voor het toenmalige en ook nog huidige Joodse kerkhof zagen ze ‘in de wei’, aan het einde van een onverharde weg van ongeveer veertig meter een boerderij liggen. Die van de familie Luimes ‘In de Wei’. Een boerengezin met een of twee heel jonge kinderen. Daar moest het zijn! Want in de verre omtrek was alles (inmiddels weer) donker.

Een groep SS’ers toog erheen en viel abrupt het huis binnen. Frits (Fredericus) Luimes werd onder schot gehouden en er werden ernstige dreigementen geschreeuwd dat zijn gezinsleden doodgeschoten zouden worden. Omdat de SS’ers geruime tijd absoluut niet wilden geloven dat de boerderij niet de bron van het schietincident was geweest, moest de familie doodsangsten uitstaan. Huiszoeking en inspectie van schuren leverde niks op en de SS’ers bliezen weer de aftocht, de familie Luimes in opperste stress achterlatend. De arrestatie van Derksen werd gevolgd door het afvoeren naar en gevangen zetten in
Doetinchem.

Er is geen sluitende informatie meer overJan Derksen . Ook niet over hoe en waar Jan Derksen ter dood gebracht is. Zijn lichaam is nooit vrijgegeven door de Duitsers. En of hij daadwerkelijk betrokken was (geweest) bij verzetsactiviteiten is niet bewezen.

Andere bronnen melden evenwel dat hij op 9 oktober, dus op exact dezelfde dag als Abe Drijver, te Anholt terechtgesteld is. Het noodlot kan een mens nauwelijks harder treffen dan het Jan Derksen deed.