Alphonse Dresen, mijn Grootvader, werkte bij het spoor in Maastricht als chef ladingmeester. Zijn vader werkte ook bij het spoor als seinhuiswachtmeester. Alphonse Dresen is geboren in Luik uit Nederlandse ouders. In 1912 trouwde hij met de weduwe Christina Lechner die één zoon had. Uit dit huwelijk werden een dochter (mijn Moeder) en nog drie zoons geboren.

In oktober 1926 verhuisde Alphonse naar Wijck in Maastricht. Dit was dichter bij zijn werk. Vlak bij de loodsen – en losplaatsen. Mijn Grootvader kon fungeren als een ideale spion omdat hij in de oorlogsjaren alle binnenkomende en uitgaande treinen, gevuld met wapens, kon tellen. Hij werkte in opdracht van Graaf de Liedekerke Samen met de verzetsgroep Hannibalspiel, waarover deze Graaf de leiding had.

Alphonse werkte veel buiten zijn diensttijden om. Dat begon zijn wel collega’s op te vallen. Vooral de bloktreinen die tussen 18 en 19 uur in Maastricht arriveerden, met daarop tanks en vrachtwagens die vanaf Maastricht naar het Westen getransporteerd werden. Alphonse noteerde de kentekens en gaf ze door op een geheime plaats aan Graaf de Liedekerke.

De 5 kinderen thuis begon het ook op te vallen dat hun Vader zo vaak weg was. Maar hun Vader zei een glaasje bier te drinken in het café De Lelie in de buurt. Daar echter ontmoette hij de Graaf de Liedekerke om de kentekens door te geven. Ook teksten uit kranten werden door Alphonse doorgespeeld aan Graaf van Liedekerke. Door o.a. de onderlinge briefwisseling in de verzetsgroep is verraad gepleegd, wellicht ook door een spoorwegmedewerker. In ieder geval werden hem de handboeien omgeslagen op weg naar huis. Dat was op 11 november 1942. Alphonse had zijn vrouw Christina voorbereid op dit moment. Alphonse werd overgebracht naar de gevangenis in Haaren, vlak bij Vught.

Oma Christina bracht samen met mijn oudste broertje die toen zeven jaar was een koffertje met schone kleren naar de Deutsche Ortskommandant op de Wilhelminasingel in Maastricht. Oma vroeg naar haar man, ze kreeg geen informatie. Op mijn broer heeft deze gebeurtenis een onvergetelijke indruk gemaakt. Tot op de dag van vandaag beleeft hij deze gebeurtenis.

Oma Christina had veel te verduren. Haar dochter, onze Moeder stierf op 27 jarige leeftijd in 1941 aan dysenterie. Haar zoon kreeg in 1943 een granaatscherf door zijn lichaam in Maastricht en stierf ter plekke. Haar zwager, Pierre Dresen, broer van Alphonse, die de leiding had in de RAF groep en wagons en springstof verzamelde werd in december 1941 gearresteerd en verbannen naar het concentratiekamp in Neuengamme en vervolgens op 1 december 1942 gefusilleerd.

Oma had 3 kleinkinderen bij zich die geen Moeder hadden, daar was ik er een van. Twee kleinkinderen moesten terug naar hun vader, maar die werkte. De oudste bleef en die heeft de pijnlijke herinneringen aan het verdriet van Oma en de gevangenneming van Opa.

Vanuit de gevangenis begon een clandestiene correspondentie door in de boord van overhemd en

stropdas w.c. papier te stoppen met daarop met potlood geschreven tekst en dat in de waszak te stoppen. . De Duitsers kwamen daar achter. Alphonse werd verplaatst naar Utrecht, de Gansstraat. Maar Alphonse ging door. Kwam in het bezit van een speld en prikte teksten nu naar Christina met woorden zoals: “Ik houd van jullie….of…ik kom terug……of….ik bid….of….houd goede moed….of …….ik hoop op spoedige vrijlating zo God het wil. “ Dit laatste bericht kwam op 10 februari 1943.

Ik heb deze vernuftige teksten gezien, adembenemend.

Op 11 augustus werden de doodvonnissen uitgesproken over de 22 leden van het Hannibalspiel of zo u wilt de Erkensgroep.

De verzetsstrijders kregen een Duitse advocaat. U begrijpt………

In November 1943 werd de hele groep gefusilleerd, behalve onze Grootvader, die kreeg een herberechting. Hij stuurde een brief naar zijn vrouw vol hoop dat hij mogelijk toch vrij gelaten zou worden. Op 27 november was de herberechting. Op die datum werd alsnog het doodvonnis uitgesproken. De 22e verzetsstrijder uit de groep Erkens werd alsnog gefusilleerd. Tweemaal werd hij opgehaald en schoten ze om te pesten met losse flodders. De derde maal op 5 Januari 1944 was het wel raak. Geblinddoekt op 58-jarige leeftijd ging Alphonse Dresen ten onder.

Na de oorlog bleek zijn as onvindbaar. In 1948 is de as alsnog gevonden in Erfurt Duitsland en overgebracht naar Maastricht.

In Maastricht heeft Alphonse Dresen een begrafenis gehad met zwarte koets voorgetrokken door 4 zwarte paarden. Een officiële begrafenis. Een koperen bord met namen van verzetsstrijders met o.a. Alphonse Dresen hangt in de stationshal Maastricht.

Ik ben trots kleindochter te mogen zijn van een zo’n dappere verzetsstrijder.