Klaasje van Dreumel-Blankvoort was mijn overgootmoeder en ik neem aan dat ze de Tweede Wereldoorlog in Nederland wilde ontwijken door naar Nederlands-Indie te verhuizen of om er kortstondig te verblijven. Het is me niet geheel duidelijk geworden over het hoe en waarom, maar het is heel moedig geweest van haar om die reis te ondernemen op 75 jarige leeftijd. Ze liet wel een hoop kinderen achter in Nederland, sommigen van hen waren al getrouwd. Haar man (mijn overgrootvader) was al overleden, die was politieagent geweest in Leiden.Klaasje reisde op 10 Januari 1940 van Genua naar Batavia op de passagierliner de Slamat om bij haar zoon Gerard Antonius van Dreumel te kunnen zijn. Hij was hofmeester van de Gouverneur-Generaal in Batavia en staat geregistreerd voor het ontvangen van een Eremedaille in de Orde van Oranje Nassau in Goud. In verband met de oorlogsdreiging met Japan werd Gerard gemobiliseerd en kwam op als soldaat bij het 1e bataljon van de Landstorm in Batavia. Op 17 maart 1942 werd hij krijgsgevangen gemaakt en werd tijdens de oorlog gedwongen tewerkgesteld aan de Birmaspoorweg. Gerard heeft de oorlog overleefd. Hierna was hij een beetje verloren heb ik het gevoel, hij trachtte twee keer te emigreren naar de Verenigde Staten van Amerika (New York), maar dat is nooit tot stand gekomen. Hij overleed in Leiden op 80-jarige leeftijd.Mijn overgrootmoeder woonde aan de Sawohlaan in Batavia toen de Japanners Java bezetten. Het liep slecht met haar af toen ze werd opgesloten in het kamp Lampersari Sompok, dat overleefde ze helaas niet.We zijn je niet vergeten. Sluiten