Tijdens de oorlog woonde Egbertus van Driel samen met zijn ouders en zijn 5 jaar jongere zus te Haarlem. Hij is tijdens een razzia in 1943 in Haarlem opgepakt en naar Duitsland gebracht. Hij verbleef op het laatst in kamp Berlin-Friedrichschfelde, Triftweg, Lager en op 31-3-1944 is hij overleden in Berlin Schmargendorf. Hij is daar toen begraven te Berlijn-Weissensee, St. Hedwichkerkhof, Graf afd. A. rij 9 no.30. Gemeente Berlijn-Hohenschönhausen, Berlinerstrasze 31/32.

Kort na de oorlog kwam een kampgenoot bij hen aan de deur om te vertellen dat hun zoon en broer was overleden. Het Nederlandse Rode Kruis is lang bezig geweest om alles na te sporen en op 29-6-1946 kregen zijn ouders van hen de overlijdensakte toegestuurd. Hierin werd verzocht om met deze akte naar de afdeling Bevolking van hun woonplaats te gaan om het overlijden van hun zoon te melden.

Het Rode Kruis heeft ook voor de repatriëring gezorgd want op 1-6-1951 kregen zijn ouders een brief van Dienst Identificatie en Berging te Amersfoort dat hun zoon naar Nederland was overgebracht.

Op 19-6-1951 kregen zij een brief van de Oorlogsgravenstichting dat hun zoon herbegraven zal worden op de Centrale Begraafplaats der Oorlogsgravenstichting te Loenen, datum zou nog volgen. In de brief van 25-6-1951 werd vermeld dat de herbegrafenis zou plaatsvinden op woensdag 11 juli 1951 om 2.30 ure.

Zijn ouders en zus (mijn stiefmoeder) zijn altijd dankbaar geweest voor al het werk dat is verzet om hun zoon en broer te vinden en nu hier op Loenen begraven is.