In het boek Mijn Ruiters geeft de toenmalig eskadroncommandant een persoonlijk verslag van de tragische verloop over de avond waarop Hendrik George Duran het besluit nam een einde aan zijn leven te maken. De dag daarvoor had Hendrik George Duran al vage signalen afgegeven, waaruit kon worden opgemaakt dat het hem mentaal niet goed ging. Zo had hij tijdens de nachtmars gezegd: 'Ritmeester, ik moet u bekennen, ik heb U de laatste tijd slecht gediend, maar dat zal veranderen vanaf dit moment'. Dit negatieve zelfbeeld klopte totaal niet met zijn prima functioneren. Zijn mede-korporaals en -huzaren beschreven hem later als een stille, teruggetrokken jongen, zonder speciale vrienden. De symptomen van het post traumatische stress syndroom werden te laat onderkend. Hij stierf door een dodelijke hoofdschot met eigen wapen, slechts één week voor zijn 22-ste verjaardag. Sluiten