Woensdag 7 augustus j.l heb ik voor het eerst samen met mijn vrouw en dochtertje een bezoek gebracht aan ons adoptiegraf.Op de site van stichting Grebbeberg, bekijk ik honderden foto’s, wellicht staat mijn grootvader op een van hen. Ik bekijk de vele gezichten, maar zie hem niet. Vele ogen kijken mij vanaf een foto aan, Ik heb het gevoel dat ik de meeste van hen wel ken, door bekende trekken in het gelaat of een naam die mij wat zegt, maar misschien ook door de poses waarin ze staan. Jonge mannen, door een foto in de tijd gevangen. Wat waren ze toen jong en door de dood is dat voor velen van hen ook zo gebleven. Ik vraag mij af waarom ik hier zo weinig over weet. Over De Greb “de Duivelsberg”, de brug over de IJssel, de gevechten bij Kesteren, Wageningen, Rhenen of elders op de linie. Wat maakt het dat het Nederlandse leger wordt vergeten? Waarom, weten wij bijna alles over de landingen in Normandië, de gevechten tijdens The Battle of the Bulge, of over de aanval op Pearl Harbor. Waarom weten we bijna niets over de mobilisatie of de Betuwe stelling, over de Nederlanders jongens die een bittere strijd hebben gestreden en over de 420 Nederlandse soldaten die op de Greb hun leven hebben gelaten voor hun maten en hun Vaderland. Waarom ben ik al 10 keer in Normandië geweest en heb 10 keer de Battle of de Bulge herdacht, maar slechts 1 keer het Ereveld op de Grebbeberg bezocht? Waarom doen we deze jonge mannen te kort? Is het omdat vier dagen bittere strijd leveren tegen de Wehrmacht en SS regiment “Der Führer”, te verwaarlozen is? Is het omdat het Nederlandse leger, met hun malle helm en met zwachtels ombonden onderbenen niet “hip” genoeg waren? Of is het omdat Generaal Winkelman na het bombardement op Rotterdam de capitulatie van Nederland heeft aangeboden? Ook hen mogen we niet vergeten, ook zij hebben gevochten voor onze vrijheid, ook zij hebben het leven gelaten, ook zij dragen de littekens als een blijvende herinnering aan de strijd. Ook zij hebben onze respect en aandacht verdiend.Dit heeft mij doen besluiten om mij als adoptant aan te bieden en nu zorg mag dragen voor het graf van Sergeant majoor J.N. Dijkstra. (Verder is uit onderzoek gebleken dat mijn grootvader in de Maaslinie heeft gevochten.) Sluiten