Ik wil jullie ten eerste complimenteren voor het fantastische werk dat jullie verrichten. Het moderniseren op het gebied van “de dood” is een bijzondere opgave, maar ik vind dat jullie daar ongelooflijk goed in zijn geslaagd. Door de jeugd er bij te halen met creatieve ideeën, zorgen jullie ervoor dat wat er allemaal gebeurd is nooit kan worden vergeten. Al een aantal jaar neem ik mij voor om, zoals jullie verzochten, foto’s van mijn Opa Jan Willem Ewoud van Everdingen op te sturen. Gisteren vond ik dat er geen smoezen meer te bedenken waren om dit niet te doen. Ik ging naar mijn kelder, spoorde de oude foto-albums van mijn moeder op en vond de bijgaande foto van de opa die ik nooit heb mogen leren kennen.Ik besefte op dat moment, hoe bijzonder het was dat ik, 75 jaar na de bevrijding en 78 jaar na het overlijden van een man die vast mijn lieve opa zou zijn geweest, met hem op mijn mobiel en dus “samen met hem”, het leed en het verlies herdacht. Ik dacht niet alleen aan hem, maar ook aan mijn oma, Henriette Charlotte van der Kop (1901-1954) en moeder Henriette Charlotte van Everdingen (1928-1988), die de ontberingen in het Jappenkamp moesten ondergaan. Mijn moeder wilde er nooit over praten. Mijn moeder, in de wandelgangen “Hansje” genoemd, trouwde op 13 maart 1952 met onze vader: Christoph Albert van der Klaauw. Zij kregen 5 kinderen en bleven tot het overlijden van onze moeder bij elkaar.Gelukkig heb ik al 32 jaar een stiefmoeder die nu, in haar dementie, veel praat over haar jeugd in het Jappenkamp met haar moeder, zusje en 3 broers (die al snel werden overgeplaatst naar een jongens/mannenkamp). Ik heb zelf twee prachtige zonen en ik kan mij er geen voorstelling van maken dat ik het zou kunnen verdragen dat mijn kinderen mij zouden worden afgepakt. Alleen de hoop dat je ze weer zal terugzien, kan je in leven houden. De moed die men kan opwekken in tijden van oorlog, is een groot wonder. De mens is sterk! Tot slot wil ik jullie bedanken dat mijn opa op het ereveld Kanchanaburi ligt. Ik ben er al 2 keer naar toe geweest, een keer met mijn broer tijdens een Pelgrimstocht en een keer met mijn 2 kinderen. Fantastisch dat jullie de pelgrimsteizen organiseren. Als ik over 5 jaar met pensioen ben, zal ik graag weer aan jullie pelgrimsreis deelnemen samen met mijn zus uit Frankrijk. Zij is de enige van de kleinkinderen die nog niet in Thailand is geweest om aan het graf van onze opa te staan. Gek genoeg, verheugt zij zich daar wel op en .... ik ook. Sluiten