Na de capitulatie van ons Koloniale Leger, werd Johannes Reinhardt Hubertus Eysbroek, alg. Stbknr.: 72800, door het Japanse Leger als krijgsgevangene in enige kampen op Java geïnterneerd. Vervolgens werd hij op 25 Jan 1943 in de havenstad Tandjong Priok bij Batavia, ingescheept met andere Nederlandse kgvn op het Japanse schip ss “Tacoma Maru 2” met als eindbestemming Singapore. Dit transport stond bekend als Java Party 10. Op 29 Jan 1943 kwam het schip in Singapore aan. Na ontscheping werden de kgvn tijdelijk ondergebracht in het Changi kamp op Temple Hill. Al gauw hoorden de kgvn, dat zij op korte termijn per trein zouden worden getransporteerd naar Siam (Thailand), om daar te moeten werken aan de aanleg van een nieuwe spoorweg, de later zo beruchte Birma / Siam spoorweg, ook bekend als de Japanse Dodenspoorweg.Op 4 feb 1943 vertrok Rein in trein nr.47 met andere Ned. Kgvn naar Siam; bij de grensplaats Ban Pong, moesten zij de trein verlaten en van daaruit te voet met hun hele uitrusting in zware dagmarsen verder lopen naar het werkkamp waar zij zouden worden tewerkgesteld. Door het zware werk en onder meer door de onmenselijke behandeling door de Koreaanse en Japanse bewakers, uitputting, slechte voeding en medische zorg, overleden er gemiddeld zes kgvn per dag. Tijdens aanvallen van Geallieerde vliegtuigen op de spoorbrug en spoorlijn - in de nabijheid van de werkkampen -raakte Rein ernstig gewond en overleed op 7 sep 1944 in een Hospitaal te Nom Pladuk, Thailand.Hij ligt nu begraven op het Kanchanaburi War Cemetery, Loc.: 3F 2/20 te Kanchanaburi, Thailand. Rein Eysbroek staat vermeld op de Lijst met namen van Java Party 10 onder nr. 1040. Sluiten

Mijn opa was de oudste van 3 zonen van een Hollandse man en een Sumatraanse vrouw met wie hij samenwoonde gedurende zijn verblijf in Ned.-Indië. Toen hij naar Nederland terug ging bracht hij zijn 3 zonen onder in een katholiek weeshuis in Bandoeng. Mijn opa was toen 12 jaar. Hij zorgde voor zijn 2 jongere broers. Succesvol doorliep hij de middelbare school en haalde een diploma als chemiker. Hij vertrok uit het weeshuis met zijn broers naar Oost-Java, eerst naar Soerabaja, waar hij trouwde met mijn oma en waar mijn vader is geboren. Later vertrok hij naar Prajekan en kreeg een baan als chemiker op een suikerplantage te Prajekan. In 1942 werd hij opgeroepen KNIL landstormer en werd gevangen genomen en getransporteerd naar Thailand om aan de beruchte spoorlijn te werken als krijgsgevangene. Hij stierf in 1944 tijdens een bombardement. Sluiten