Louis wordt geboren op 19 juli 1885 in Rotterdam en woont in Grave. In 1917 wordt hij benoemd tot burgemeester van Velp en twee jaar later ook van de buurgemeente Grave. Datzelfde jaar, 1919, trouwt hij met Paula Lemmens met wie hij een gezin van zeven kinderen sticht. Tijdens de bezettingsjaren is Ficq een resolute tegenstander van het Duitse regime. Hij behoort tot de groep burgemeesters die besluiten aan te blijven om te voorkomen dat hun posities in handen van NSB’ers zouden komen. Op 3 februari 1944 wordt Ficq op het gemeentehuis van Grave op aanwijzing van NSB’er C. de Jong, leider van de Crisis Controle Dienst, gearresteerd door de Sicherheitsdienst (SD). Aanleiding is de weigering van de burgemeester om de pro-Duitse Winterhulp-organisatie te steunen. Als De Jong Ficq daarop vraagt of hij ook zou weigeren inwoners van de gemeente beschikbaar te stellen voor het aanleggen van verdedigingswerken tegen de geallieerden (zoals andere burgemeesters hebben gedaan), antwoordt Ficq bevestigend. Het is voldoende om hem te arresteren en vast te zetten in het Huis van Bewaring in ’s-Hertogenbosch. Vier dagen later wordt hij naar kamp Vught gebracht, waar hij te werk wordt gesteld in de ‘Schreibstube’ (schrijfkamer) van het Philips-Kommando. Op 24 mei 1944 volgt zijn deportatie met 654 andere gevangenen naar concentratiekamp Dachau, waar hij twee dagen later aankomt. Ficq wordt daar aan ondervoeding en zware mishandelingen blootgesteld, maar volgens medegevangenen die het kamp hebben overleefd, ondergaat de burgemeester de vernederingen met grote waardigheid. Hij blijft een steun voor zijn medegevangenen en moedigt hen aan de hoop niet op te geven. Lichte vergrijpen of overtredingen van de regels in het kamp worden excessief hard gestraft. Eenmaal wordt Ficq zeer zwaar mishandeld en daarbij meerdere malen met een stok in de nierstreek geslagen. Hij wordt in het lazaret van Dachau opgenomen, waar hij op 9 maart 1945 aan nierfalen overlijdt. Burgemeester Ficq is 59 jaar geworden. Hij was intussen al zover verzwakt door hongeroedeem dat hij ook zonder de ernstige mishandeling de bevrijding van het kamp op 29 april zeer waarschijnlijk niet meer zou hebben meegemaakt. Wegens zijn standvastigheid is hem postuum het Verzetsherdenkingskruis toegekend. Sluiten