Interview Wim Wolterink "Vergeving aan de Duitsers? Ik weet het niet. Ik kan wel een stichtelijk praatje houden, maar in mijn binnenste worstel ik ermee. Ik hou er niet van ergens zomaar een christelijk sausje overheen te gooien", zegt oud-verzetsman Willem Wolterink (78) uit Enschede. Hij was in de oorlog onder meer actief als pilotenhelper. Via een adressenroute brachten verzetsmensen geallieerde piloten in veiligheid. "De eerste zorg was de parachute en het kostuum weg te krijgen en een burgerpak voor de piloot te regelen. Ook was het zaak om op iemands paspoort "doofstom" te krijgen", zegt Wolterink, toen woonachtig in Nijverdal. Samen met zijn vrouw ontfermde hij zich over Bill Morton, een toen 19-jarige Schotse piloot. De man werd in de bossen bij Nijverdal schuilgehouden. Doordat Wolterink werkzaam was op een distributiekantoor kon hij het verzet van dienst zijn met levensmiddelenkaarten. "Eerst wilde ik niet meedoen aan illegale activiteiten. Thuis was je met de paplepel ingegoten dat je meerderen gehoorzaam moest zijn. Maar al snel begrijp je dan dat de zaak anders ligt. En je doet mee. Die sneeuwbal gaat rollen. Dat heeft weinig met heldhaftigheid te maken.""Ik kan me nog altijd ergeren aan Duitsers met een grote mond. Hier op de markt in Enschede bijvoorbeeld. Die oorlog raak je nooit meer kwijt. Goeie vrienden zijn ter dood gebracht. Piet Fleurke uit Harderwijk, onze baas. Herman en Theo Mooy uit Harderwijk. Henk Veldhuis uit Meppel. Noem maar op. Ik kan er niet tegen. Die herdenkingen? Met z'n allen raak je weer in de put. Die lange muur met namen in Vught, nee, dat doet me geen goed. Als ik documentaires over de oorlog zie, kan mijn bloed weer gaan koken. Nachtmerries krijg ik ervan. Een Joodse buurvrouw van ons ging destijds naar Vught. Ze wist dat ik bij het distributiekantoor werkte. En ze had slechte schoenen. Of ik goede schoenen wilde regelen. Ik heb gepraat als Brugman om haar af te brengen van de reis naar Vught. Ze ging toch. Met haar nieuwe schoenen en al is ze de vernieling ingegaan. Sluiten