Leonardus Marinus van Gastel

Leonardus Marinus (Leo) van Gastel is geboren op 25-01-1914 in Rotterdam.

Hij was een zoon van Johannes van Gastel en Adriana Catharina Johanna Goosen.

Volgens de Naam- en Ranglijst der Officieren 1940, was hij ingedeeld bij 11 R.I.

Hij werd op 1-1-1935 bevorderd tot 2e Luitenant en op 1-1-1939 tot 1e Luitenant.

In 1940 was hij reserve 1e Luitenant.

Op 6-11-1941 trouwde hij in Rotterdam met Magdalena Francina Linthout (geboren op 13-03-1915 in Rotterdam). Het gezin woonde in 1942 op een tijdelijk adres aan de Schiedamscheweg 191b te Rotterdam (mogelijk omdat het oorspronkelijke adres door het bombardement in 1940 niet meer bestond).

Magdalena is op 17-08-2009 in Rotterdam overleden en was op dat moment 94 jaar oud.

Zij is niet hertrouwd en het gezin is kinderloos gebleven.

Op 15-5-1942 meldde Leo zich “ter controle” in Bussum en werd daar krijgsgevangen gemaakt.

Op dat moment was hij dus net een half jaar getrouwd.

Op 17-5-1942 werd hij geregistreerd in het kamp Oflag XXI-b te Neurenberg-Langwasser, waar hij zijn krijgsgevangenennummer 30306 ontving.

Hij vertrok op 1-8-1942 uit Langwasser en zou ergens tussen 6 en 8-8-1942 aankomen in Stalag 371 Stanislau, waar hij werd ingedeeld in kamer 243.

NA, collectie 2.13.98 inv. 85 kamerlijsten Stalag 371 Stanislau.

Deze kamer deelde hij met de 1e Luitenants Binnendijk, Bottema, ten Cate, Drewes, van Essen, Moskie en de Luitenants ter Zee 2e klasse Roberti en Uiterwijk (N.A. collectie 2.13.98 inv 85 t/m 98).

Bij Leo van Gastel werd in november 1941 al een chronische ontsteking geconstateerd (2.13.98 inv176 medisch verslag van dokter Van Eek Kgf 32065 van 7-9-1942).

Leo van Gastel werd 21-8-1942 opgenomen in het lazarett van Stalag 371 (2.13.98 inv176). Na een aanvankelijke verbetering verminderde zijn toestand op 24-8-1942. De dagen daarop verslechterde zijn toestand nog verder, waarop hij op 27 of 28-8-1942 naar het ziekenhuis van Stanislau werd gebracht. Op 28-8-1942 werd hij daar nog bezocht door de Nederlandse arts Van Eek.

Op 30-8-1942 is Leo van Gastel vervoerd naar het Reserve Lazarett in Lemberg (oren-kliniek). Op 1-9-1942 is hij daar geopereerd. Op 6-9-1942 was sprake van een lichte verbetering, maar zijn algehele toestand was levensbedreigend.

In de daaropvolgende weken verbeterde zijn toestand, maar op 25-9-1942 is hij toch overleden aan een Trombose in de hersenen (verslag Van Eek van 10-10-1942, N.A. collectie 2.13.98 inv 176).

N.A. collectie 2.13.98 inv. 11, Meldung 2

N.A. collectie ministerie defensie Londen, inv. 174

Het dagboek van kolonel G.L.M.H. Higly (Het dagboek Higly bevindt zich in de collectie van het Nationaal Militair Museum,

objectnummer 00011891) beschrijft de gebeurtenissen als volgt:

25 september (1942).

Helaas hebben we weer het verlies van een van de Kameraden

te betreuren. De Eerste Luitenant van Gastel is in het hospi-

taal te Lemberg, waarheen hij eenigen tijd geleden werd

overgebracht, overleden. Hij zal aldaar begraven worden en

We kunnen hem dus helaas niet de laatste eer bewijzen.

In het dagboek van Kapitein M.P. Kokje is het volgende vermeld:

Maandag 28-9-1942.

Zelfde weer. Boekhouden 8.30-9.15 (maandag, dinsdag en donderdag). ’s Middags pakje: kunsthoning, kruidkoek, citroenen, fruit. Alles prima, alleen de sigaretten zijn gegapt.

Luitenant Leo M. van Gastel (Kgf. 30306) in Hospitaal van Lemberg overleden ! Middenoor ontsteking.

Overste Keppel Hesselink (Kgf. 31675) ligt hoogst ernstig ziek in het ziekenhuis van Stanislau. Buikvliesontsteking en embolie in de hersens !

Ten aanzien van de plaats waar Leo van Gastel zijn graf gelokaliseerd dient te worden is alleen een omschrijving gevonden in N.A. collectie 2.13.5220 inv. 80.

Op basis van de beschrijving in N.A. collectie 2.13.5220 inv. 80, dient het graf te worden gezocht “noordzijde Duitse Heldenfriedhof”. поле слави on Янівський цвинтар.

Dit kan betekenen dat het graf ten noorden van dit Heldenfriedhof lag, of in het noordelijke deel van dit Heldenfriedhof. Aan de eerste interpretatie (ten noorden van) wordt door mij de voorkeur gegeven, omdat het niet waarschijnlijk (echter niet uitgesloten) kan worden geacht dat een Nederlandse krijgsgevangene op een Duitse Heldenfriedhof begraven zou zijn.

Huidige indeling van de begraafplaats Janovska te Lemberg (Lviv), het graf moet ergens in de rechter onderhoek in de nabijheid van 55 gelegen hebben.

Van dit Duitse Heldenfriedhof is mogelijk een foto bewaard gebleven. http://wikimapia.org/4909217/Yanivskiy-cemetery#/photo/3439836 (de oorsprong en betrouwbaarheid van de bron zijn niet te verifiëren, maar gelet op wat bekend is over de begraafplaats, bestaat er voor alsnog geen reden om aan de opgegeven plaats te twijfelen).

De Duitse graven uit WO2 op begraafplaats Janovska

Het is het meest waarschijnlijk dat de foto het vak 55 of 58 betreft en dat de foto in noordoostelijke richting is genomen.

Over de begraafplaats Janovska in Lviv is door Barbara Patlewicz en Rysszard Tomczyk, het boek “Cmentarz Janowski we Lwowie” geschreven. In deel 1 p. 303 vinden we de volgende uit het Pools vertaalde tekst: De necropolis van Janów werd de plaats waar Duitse soldaten en hun bondgenoten in de strijd vielen en stierven in ziekenhuizen. De Duitse militaire autoriteiten in Lviv begroeven soldaten die stierven en stierven in ziekenhuizen op de "heldenbegraafplaats" in de necropolis van Janów. Een van de eersten die werd begraven was een onderofficier uit Holzhausen in Brandenburg, Karl Kalipke (28-6-1941). Hij stierf in Buda bij Lviv. De Duitse militaire diensten hielden aparte registers bij voor het begraven van soldaten. Het register van de begraven archieven bevat enkele begrafenissen van Duitse soldaten in juli 1941 en in de eerste maanden van 1942. De eerste vermelding dateert van 5 juli 1941. Op dat moment werden 3 Duitse soldaten uit het ziekenhuis begraven in veld 55. Vervolgens werden op 8 juli 4 Duitse soldaten uit het ziekenhuis en een Oekraïense chauffeur die bij het Duitse leger dienden, in dit veld begraven. In het begravenboek dat wordt bijgehouden door de administratie van de begraafplaats, staan ​​twee naamsvermeldingen van de begraven op het veld van 55 Duitse soldaten. Op 9 juli 1941 werd Pawel Kalla, een Duitse soldaat uit het ziekenhuis, begraven en op 10 juli Herman Laiterschlager, die stierf in Kriegslazaret. Een andere bijzetting is van 15 juli. Vervolgens werden 5 Duitse soldaten begraven. Toen, op 17 juli, werden 5 Duitse soldaten in hetzelfde veld begraven. De volgende vermeldingen komen uit maart 1942, toen, op 12 maart, werden 3 Duitse soldaten begraven in veld 55. Vervolgens op 16 maart 5 Duitse soldaten. Op 17 maart kwamen 4 Duitse soldaten. Op 18 maart kwamen 3 Duitse soldaten. Op 1 mei 1942 werden 6 Duitse soldaten ingevoerd. In de daaropvolgende maanden en jaren van de Duits-Sovjetoorlog kwamen transporten van gewonde en zieke soldaten van het oostfront naar Lviv. Vanaf het Centraal Station werden ze met trams, paardenkoetsen naar ziekenhuizen vervoerd, waaronder het ziekenhuis van de Polytechnic. Ze kwamen extreem uitgeput terug, met bevriezing, vaak met longontsteking. Ze stierven aan tuberculose en tyfus. Gezinnen kwamen uit Duitsland en legden bloemen op de graven van soldaten. (P. Wlodek, op. Cit. P. 50, S.M. Jankowski, Kwadrans na Zamardtynów, Krakau 1995, ovl.33). De begraven Duitse soldaten in de jaren 1941-1944 zijn niet opgenomen in de begraafplaatsen. De kwartieren van Duitse soldaten aan de oostkant van zowel de hoofdpoort strekten zich uit over velden 55 en 58, de graven werden in gelijke rijen geplaatst. Officiële kransleggingsceremonies werden gehouden op het hoofdkwartier, bijgewoond door hoogwaardigheidsbekleders en hoge Duitse commandanten.

De Poolse ondergrondse, die het toenemend aantal begrafenissen van Duitse soldaten zag, volgens verschillende bronnen, in december 1941 of begin 1942, hing een "bord" boven de hoofdpoort van de begraafplaats met de inscriptie "Nur für Deutsche", wat de woede van de Duitsers veroorzaakte. Na de oorlog werd de Duitse heldenbegraafplaats verwoest, de karakteristieke kruisen verwijderd en de Duitse graven met de grond gelijk gemaakt. Hier vonden burgerlijke begrafenissen plaats in de jaren 70.

Aan de westkant, in het bovenste deel van de begraafplaats, voorbij de grens van veld 53, bevindt zich een klein kwartier van Duitse krijgsgevangenen die na het einde van de vijandelijkheden in Lviv verbleven tot 1949 (NB het gaat hier om krijgsgevangen gemaakte Duitsers na 1945!). 40 graven omgeven door betonnen frames en gemarkeerd met nummers. Momenteel zie je nog de overblijfselen van de lage fundering die het hele gebied omringen. Op een van de graven staat een klein metalen kruis en daarnaast een Duitse vlag in de grond gestoken.

Tot mei 2021 is door mij aangenomen dat Van Gastel in het vak 53 of nabij dit vak begraven zou zijn. Echter spreekt de Duitse verslaglegging duidelijk van Nordseite des Deutschen Heldenfriedhof, wat destijds -volgens het geciteerde Poolse boek- de velden 55 en 58 waren.

Tot op de dag van vandaag zijn er twee identieke, lage gietijzeren kruizen zonder platen, kenmerkend voor soldatenbegrafenissen, bewaard gebleven. De eerste bevindt zich midden op een smal pad diep in het veld 58. De tweede bevindt zich in het onderste deel van veld 1, naast de graven van Kazimierz (28-6-1964) en Rozalia (1988) Caupalski. Het laatste kruis wordt in het betonnen frame rondom het graf geplaatst.

NB deze graven bevinden zich ten noorden van het voormalige “heldenfriedhof” en één van deze zou eventueel het graf van Van Gastel kunnen zijn.

Bron: E. van der Most, eigen onderzoek, Gouda 18 augustus 2021