De Pakan Baroe Spoorweg was bij het uitbreken van de oorlog met Japan, de nog ontbrekende belangrijke verbinding tussen West- en Oost-Sumatra. Vanaf de Westkust was er een bestaande treinverbinding tot Moeara; aan de Oostkust was Pakan Baroe door de diepe Siakrivier en de Straat van Malakka over het water verbonden met Singapore. Door het aanleggen van het ontbrekende tussenstuk van een spoorweg van 220 km, dwars door het tropische woud, meende het Japanse Leger een veiliger en snellere mogelijkheid te hebben, om troepen en materieel te kunnen verplaatsen tussen de Oost- en Westkust van Sumatra.De aanleg van de spoorweg werd onder vreselijke en onmenselijke omstandigheden, gedwongen uitgevoerd door Geallieerde krijgsgevangenen (waarvan het merendeel Nederlanders waren) en Javaanse dwangarbeiders (Romusha’s). Door onder meer de onmenselijke behandeling, slechte voeding, gebrek aan geneesmiddelen, tropische ziekten en slechte huisvesting, verloren in totaal ca. 82.500 mensen hier hun leven. Het slechts werden de Javaanse dwangarbeiders behandeld, die o.a. geen enkele medische verzorging kregen. Vele van hen die stierven, werden naast de spoorbaan begraven. Er zijn ca 80.000 romusha’s omgekomen.De Nederlandse kgvn, die indertijd van de verdrinkingsdood waren gered, toen het ss “Junyo Maru” nabij Padang tot zinken was gebracht, waren ook hierheen afgevoerd; van hen zijn alsnog velen onder vreselijke omstandigheden overleden.Op 15 aug 1945 was tenslotte de aanleg van de spoorverbinding tussen MOEARA en PAKAN BAROE gerealiseerd. Door de capitulatie van Japan, werd echter nooit gebruik gemaakt van deze spoorverbinding.Ldst. Sgt. Genie KNIL. WOUTER ALBERTUS CHRISTIAAN GEERLING verloor op 18 okt 1944 hier het leven. Hij ligt begraven op het Nederlands ereveld Leuwigajah te Cimahi Loc. IV 171 Sluiten