Mijn vader Albert van Geuns voer als 1e Stuurman bij de Koninklijke Pakketvaartmaatschappij in Nederlands-Indië. In die jaren ontmoette hij mijn moeder, Johanna Ernestina Vegter, in Batavia. Mijn vader keerde terug naar Nederland, maar zij bleven contact houden. In 1927 zijn ze met de handschoen getrouwd.In 1928 is mijn broer Jan (1928-1998) geboren. Begin jaren dertig voer mijn vader als gezagvoerder op een Shell-tanker in West Indië. Hij vervoerde olie van Venezuela naar de Isla raffinaderij op Curaçao. Om het schip, de bemanning en de lading tegen piraten te beschermen was er een klein kanon aan boord. Ik heb van mijn vader nooit gehoord dat hij het moest gebruiken.Na zijn ontslag bij de Shell in 1929 kwam mijn vader aan de wal. Hij werd leraar Wis- en Zeevaartkunde aan de kleine zeevaartschool op Schiermonnikoog. Door de crisis werd deze school in 1934 opgeheven en kwam mijn vader weer zonder werk te zitten. Met succes solliciteerde hij naar een functie aan de zeevaartschool in Groningen. Tijdens zijn betrekking daar woonden wij met het hele gezin in het internaat van de school.In 1938 is het gezin verhuisd naar Nederlands Oost Indië. Mijn vader werd daar ambtenaar bij het ministerie van Economische Zaken en aangesteld als Inspecteur der Zeevisserij in Semarang. In Semarang hadden wij een gelukkige tijd. Mijn broer en ik gingen naar school en onze moeder gaf fröbel-les aan lokale jongeren, iets dat ze ook volhield in het kamp ondanks een verbod daarop van de Japanners. Door de oorlogsdreiging met Japan werd mijn vader gemilitariseerd bij de stadswacht van Semarang. Veel heeft hij echter niet kunnen uitrichten. Na de capitulatie van het KNIL op 8 maart 1942 kwam mijn vader weer thuis. Lang heeft dat helaas niet geduurd. Op 20 april 1942 werd hij opgepakt en afgevoerd naar het Japanse kamp dat ingericht was in de voormalige KNIL kazerne in het uiterste zuiden van de stad Semarang. In augustus 1942 hebben wij onze vader voor het laatst gezien. In die maand werd ik samen met mijn moeder geïnterneerd in het kamp Lampersari en mijn broer kwam als jongen terecht in het kamp Bangkong. Via verschillende kampen kwam mijn vader uiteindelijk in kamp Halmahera waar hij op 49 jarige leeftijd overleed op 31 december 1944. Mijn moeder stierf niet lang daarna in het kamp Lampersari. Na de oorlog zijn zij beiden herbegraven op het Nederlands ereveld Kalibanteng in Semarang. Sluiten