Henk Gerlach (22) woont bij zijn ouders in villa 'Bentheim' aan de Badhuisweg in Den Haag. Hij speelt hockey op Groen Geel en doet eindexamen gymnasium op het St. Aloysiuscollege. In 1939 is hij in Leiden rechten gaan studeren. Van februari tot mei 1940 wordt zijn studie onderbroken door de mobilisatie. Na de capitulatie van het Nederlandse leger keert hij naar Leiden terug en in 1941 slaagt hij voor zijn kandidaatsexamen. In 1943 weigert hij de loyaliteitsverklaring te tekenen. Nadat de universiteit is gesloten wordt hij opgeroepen om 'schouder aan schouder tegen de Sovjethorden te vechten'. Hij duikt onder.In mei 1943 vertrekt Henk naar Engeland. Met zijn reisgenoten, Joop Born, diens broer Guus en een kennis, Jan Brand, wil hij zich bij de geallieerden aansluiten. Bij Zundert gaan ze de grens over. Na een riskante reis door België en Frankrijk bereiken ze de grensplaats Moretz. Op aanwijzingen van een pastoor lopen ze via een pad door de Jura naar het neutrale Zwitserland. Daar worden ze tewerkgesteld in een - grotendeels - Joods werkkamp nabij Les Verrières in de Jura. Hier raakt Henk bevriend met de Joodse Rudi Abas. Als ze horen dat de Amerikanen op Sicilië zijn geland, probeert hij met Rudi via Lugano naar Italië te vluchten. Ze weten echter niet dat Italië door Duitsland is ingelijfd en worden na een dag in Lanzo d'Intelvi gearresteerd en aan de Duitsers uitgeleverd.Tijdens hun transport naar München slagen ze erin uit de trein te springen, maar worden kort daarna toch weer gearresteerd. In een politiecel in Innsbruck hoort Henk voor het laatst iets van zijn reisgenoot. 'De kreet van ontzetting van mijn vriend, die op dat moment gevoeld moet hebben wat hem te wachten stond', schrijft hij later aan dr. Lou de Jong.Rudi's leven eindigt in 1944 in Dachau, maar Henk overleeft een lange gevangenschap in de Berlijnse gevangenis Plötzensee. In januari 1945 komt het tot een proces tegen de Hagenaar. Zijn rechtenstudie zorgt ervoor dat hij wordt vrijgesproken, maar hij wordt niet vrijgelaten 'ter bescherming van de staat'. In zijn cel schrijft hij op 16 februari 1945 een laatste brief aan zijn oma, waarin hij aankondigt dat hij op transport gaat naar een concentratiekamp bij Wenen. Hij ontspringt echter de dans doordat hij in een provisorisch ziekenhuis wordt opgenomen.In mei 1945 loopt hij op krukken naar het dak van het hospitaal en aanschouwt 'het in vuurgloed en rookwolken gehulde centrum van Berlijn' en het planten van de rode vlag op de Rijksdag door Sovjet-soldaten. Hij is ooggetuige van wereldgeschiedenis. Sluiten