Op het in 1998 onthulde Korendijkse herdenkingsmonument te Piershil staat de naam van Hendricus Baars. Hij overleed op 12 mei 1940 bij de stevigste stelling van de Nederlandse verdedigingslinie: Kornwerderzand. Op de zandplaat Kornwerderzand, gelegen in de Zuiderzee, werd ten behoeve van de aanleg van de Afsluitdijk een werkeiland ingericht. Na de bouw werd ter bescherming van de sluizen en het waterpeil van het IJsselmeer op deze plaats een stelsel van kazematten (bunkers) aangelegd. Bij de inval in 1940 waren de Duitsers van plan om Amsterdam vanaf twee kanten aan te vallen. In het noorden kwamen ze in Friesland bij de Afsluitdijk uit. Op 10 mei 1940 werd de Friese ‘wonstelling’ vanuit Den Helder met vier stukken geschut versterkt. Drie daarvan werden geplaatst op de kop van de Afsluitdijk, matroos tweede klasse Hendricus Baars uit Nieuw-Beijerland diende bij één van deze stukken. Op 12 mei bleek die positie niet meer te houden en moest worden teruggetrokken. Luitenant Ham schreef over die dag: “Rond 14.30 uur naderde op de dijk een wanordelijke troep, ten dele marcherende, ten dele in autobussen.” Bijna het gehele bataljon trok zich in de richting van de kazemattenstelling terug. Kapitein Boers, een achtervolging door de vijand vermoedend, liet achter het bataljon de versperring sluiten en de brug springen. De explosie tilde de draaibrug uit z’n lagers, waarna het zware gevaarte op de brugpeilers viel zonder daadwerkelijk te breken. De explosie had wel een ander gevolg. Cor Dekker, één van de terugtrekkende soldaten, verklaarde later: “Toen we voor de brug op Kornwerderzand stonden ging hij de lucht in. Ik zie de stukken nog steeds door de lucht vliegen net of ze nooit naar beneden komen en blijven hangen. Ik snap er geen barst van dat we niet getroffen werden. Iets verderop moesten we een bochtje maken en daar lag een militair dood.” Luitenant Willem IJzereef over die dag: “Ik herinner me nog goed dat ik een dode marinier heb zien liggen. Hij was in uniform gekleed en lag bij de brug, waarvan de spil was opgeblazen. Er was iets misgegaan, een scherf was er afgevlogen waardoor hij op zo’n twintig meter van de brug getroffen werd. Zijn taak daar was geweest om met een roeibootje voedsel naar de kazematten te brengen en soms bij het sporten de voetbal uit het water te vissen.” De matroos die getroffen werd door de scherf was Hendricus Baars. Enkele weken daarvoor, op 23 april, was de zoon van Aart Baars en Hendrica van Belle 20 jaar geworden (volledige verhaal: zie pdf-dossier) Sluiten