…“wij hebben zelf 6 kinderen gehad 3 jongens en 3 meisjes, we hadden het samen zoo goed naar onze zin al moesten we hard werken we hadden ook wel is mee kruisjes gehad, toen onze Jan 6 jaar was kreeg hij het difterietes, en moest hij naar het ziekenhuis, daar hadden wij veel onrust van uitgestaan, hij was bijna dood geweest, maar het was gelukkig toch goed afgelopen, anders waren de kinderen nooit veel ziek geweest,

maar toen onze Jan 19 jaar was moest hij onder dienst, ik kon het wel niet goed hebben, maar ik schreef er elke week 2 keer naar toe, en hij weer naar huis, maar toen kwam het ergste, toen in 1940 dien verschrikkelijke oorlog uitbrak, onze Jan was nog den 7e mei thuis geweest en had de koeie nog mee uitgedaan en een poort voor de wei gemaakt, en daar lagen zoon paar groote posten in de weg en ons Anneke zei nog wat is onze Jan toch sterk, hij gooide die posten zo maar weg , en het was zoo zwaar, nou toen is hij dan s’avonds weer gegaan, en we hebben hem niet meer gezien,

hij was in Blerick ingekwartierd bij goei mensen en 10 mei brak den oorlog uit, en ze moesten aan het vechten of overgeven, het was eigelijk Houtblerick aan deze kant van de Maas, en toen ze het toch niet konde winnen hadden ze het maar overgegeven maar daar zat er nog een in de kazemat die maar bleef schiete die was helemaal overstuurs, en toen schoten de duitsers nog terug, en onze jongens liepen al met de handen omhoog en toen trof nog een kogel onze Jan,

dat is het zwaarste kruis dat me onze Lieve Heer heeft gegeven hier op deze wereld, ik kan het bijna niet schrijven, het valt me nog zo zwaar, en toen was hij dan dood onze lieve Jongen, en hebben ze hem daar begraven, wij wisten eerst niet dat hij gesneuveld was, als van horen zeggen, ze hadden geen bericht gestuurd, maar onze Pa ging zelf naar Blerick kijken met Pa’s broer en een meisje uit Blerick die toevallig kennis had met
de zoon van Ome Janus en als we laat thuis zijn zeide ze dan moet je maar denken dat alles goed is, maar gerust waren we niet, de mensen uit de buurt en Tante Kee en Tante Bet waren ook al bij ons en het was al 11 uur s’avonds en ze waren nog niet thuis,

ik zei we zullen maar koffie gaan drinken , het zal wel goed zijn, maar jawel, we waren pas aan de koffie, en daar komen ze binnen met het droeve bericht, toen hadden ze wel zekerheid, want onze Pa had zijn horloge, en de paternoster en de knipbeurs bij, hij was ginds al begraven dat was voor onze Pa ook een zware slag,

maar hij stond altijd sterk in zijn geloof en elk jaar 10 jaar is hij naar Blerick gegaan den 10 Mei en een H. Mis laten lezen voor onze Jan en toen hebben we hem toch thuis gekregen de Vader van dat meisje uit Blerick heeft hem gebracht op 23 Mei, op Heilig Sacramentsdag, en zoo ben ik toch nog elke Zondag naar zijn graf gegaan en naar het kapelleke, het kon niet zoon slecht weer zijn of ik ging er naar toe maar nu kan ik niet meer ik bid altijd maar mijn beste Jan bewaar maar een goei plekje voor ons in den Hemel onze Pa is er al hoop ik ,want die is nu ik dit schrijf ook al bijna 9 jaar dood, en nu zit ik al dien tijd met ons Anna alleen, en dat valt ook niet mee, ik ben altijd nog al sterk en gezond geweest, en het werk binnen en buiten nog al kunnen doen, maar nu ik dit schrijf gaat het haast niet meer, nu ben ik versleten mijn benen willen niet.

wij hebben altijd wel jongens van onze Sjef gehad dag en nacht, anders gaat het ook haast niet, zonder mansvolk, dat valt niet mee, ons Anneke is ook niet sterk, als ik die niet had zou ik allang naar het oude mannehuis geweest zijn, want nu ik dit schrijf ben ik bijna 79 jaar, als ik maar gezond blijf en maar een beetje te been blijf gaat het nog wel. Het is allemaal wel veel veranderd in de wereld sinds mijn loopbaan, maar of het zoo veel beter is dat meen ik van niet. Wij waren vroeger net zoo goed tevreden als nu, en wat de godsdienst betreft meen ik dat het er ook niet beter op wordt, nu is mijn schrift vol en zal ik maar eindige, tot ziens dan allen die dit leest, tot in den Hemel als ik dood ben.”

Moeder Goossens Mijs . 5 Maart (1967)

Gedeelte uit het Dagboek van Theodora Mijs geboren 18 maart 1888 te Vessem op den Kuilenhurk 1, moeder van Jan Goossens.