Lambertus (Bertus) de Groot wordt op 29 augustus 1891 in Utrecht geboren, als oudste in een katholiek gezin van uiteindelijk 6 kinderen. Hij wordt in 1922 hoofd van de Openbare Lagere School in het geïsoleerd gelegen Peelgehucht Vossenberg. Tijdens de Tweede Wereldoorlog helpt hij joodse onderduikers en brengt Engelse vliegeniers naar het klooster in Valkenswaard, waar broer Leo als broeder Mattheus kloosterling is. Op grond van deze ‘illegale’ praktijken wordt Lambertus op 29 maart 1944 gearresteerd door de Sicherheitsdienst (SD). Tot juli 1944 verblijft hij in het Huis van Bewaring te Den Bosch, waar zijn vrouw en dochters hem op 23 juni 1944 nog eenmaal mogen bezoeken. Daarna is hij door de Sicherheits Dienst overgebracht naar het concentratiekamp Vught. Als de Duitsers het kamp ontruimen, wordt hij op transport gezet naar het kamp Oraniënburg bij de Heinkel-fabrieken (nabij Sachenhausen). Op 23 oktober komt hij aan bij het concentratiekamp Neuengamme, nabij Hamburg. Daar moet hij met lotgenoten onder erbarmelijke omstandigheden helpen bij het puinruimen in Hamburg. Op 23 december 1944 overlijdt Lambertus de Groot in Neuengamme, Duitsland aan ondervoeding en uitputting. Het dorp Gemert is in die tussentijd op 27 oktober 1944 bevrijd door de geallieerden. In zijn woonplaats Elsendorp is een straat naar Lambertus vernoemd (de Grootstraat). Zijn naam staat ook vermeld op het Oorlogsmonument van de gemeente Gemert welke de titel draagt: namen zijn mensen. Sluiten