Aan het begin van de Indonesische Revolusi ook wel Bersiap genoemd werd Maria Julia Guthschmidt – van Blijenburgh vergezeld van haar beide kinderen Rudy William Hugo (20) en Pola Olga Johanna (15) door de Indonesische Nationalisten om onduidelijke redenen van Waroe bij Soerabaja naar Sidoardjo op transport gesteld.

Nog vòòr Sidoardjo herinnerde mevr. Guthschmidt, dat zij haar onmisbare medicijnen (obat) vergeten had. Van de transport-commandant kreeg zij en haar 2 kinderen mondeling toestemming om naar Waroe terug te keren. Ter hoogte van Soerie werden zij door gewapende Pemoeda’s aangehouden. Aangezien Zij niet kon bewijzen dat zij voor haar obat naar Waroe was teruggekeerd, verdachten de pemoeda’s haar ervan te vluchten. Kort daarna staken de pemoeda’s de weerloze slachtoffers met bajonetten dood.

Haar laatste woorden waren: “Toean, djangan toetoep doeloe, saja beloen matil”, waarop de daders haar toeriepen “ Tida perdoeli, toetoep itoe”.
Zij werd levend begraven

Aldus de Indonesische getuige Alhabsi, inwoner van Waroe