Jan geliefde man bij kameraden en familie. Maar als zo velen , opgeroepen voor werken in Duitsland, zijn kameraden ook dus met groepje vertrokken. Met of zonder tegenzin en wat ze te wachten zou staan. Ja ze moesten werken in Duitsland Mainz dat was het dan. Op 13 mei 1942 komt er een eind aan het leven van Jan, door een longontsteking die niet behandeld werd. Alleen zijn kameraden en opa mochten hem begraven. Waar dat is nooit duidelijk geworden , opa waarschijnlijk teveel overmand door emoties nog nooit gereisd en dan een reis die je niet maken wilt je enige zoon begraven. Dat verhaal is altijd bij mij blijven hangen als kind al , een oom die er is geweest en niemand weet hoe of wat .Verdwenen vd aardbodem leek wel. Had het idee het kan wel gezien die tijd , maar mijn gevoel zei altijd vroeg of laat ga je het weten. Heb mijn oma en moeder belooft toen ik ouder was, mocht ik ooit te weten komen waar Jan ergens begraven is in Mainz wellicht , omdat hij daar is omgekomen ga ik naar het graf toe. Anderhalf jaar geleden zei een bekende joh je oom ligt op een ere begraafplaats maar in Frankfurt am Main. Kon het niet geloven , na zoveel jaar toch…. Zou toch naar vrienden in Duitsland , dacht maar dit x ga ik ook op missie , wil naar Frankfurt. Een bekende wilde wel autorijden omdat het best eind was nog van waar ik was. Dikke 4 uur heen en terug. Maar het is gelukt , ook emotioneel , maar zeer dankbaar dat ik het mocht en kon doen. Wat is het mooi ingericht daar. En mooie plek . Heeft veel indruk gemaakt. En zo is de cirkel rond na 79 jaar. Oom Jan heeft een mooie plek gekregen toch en vergeet hem niet. Sluiten