In het naderende einde van de Tweede Wereldoorlog veel te vroeg verloren… Mijn Opa Hees. Hij overleed 3 weken voor zijn 42e verjaardag. Opa Hees was echtgenoot van Joanna Petronella Ditvoorst, mijn Oma Hees en vader van Ome Cor en mijn vader Rens. Tante Willy heb ik nooit gekend, zij stierf kort na het overlijden van haar vader op 3-jarige leeftijd. Op de verjaardag van haar broer Rens op 25 december. Alsof het verdriet nog niet groot genoeg was…



Als ik naar de enige foto van mijn Opa kijk, dan zie ik mijn vader: een zachtaardige, eerlijke en lieve man. Een loyale, hardwerkende aanhouder! Ik prijs me gelukkig dat ik mij omringd heb gevoeld met zijn liefdevolle opvoeding. Iets wat ik mijn vader zelf ook graag had gegund. Je vader verliezen op 7-jarige leeftijd moet bijna ondraaglijk zijn geweest.



Gelukkig gaf Opa Hees zijn genen door via mijn liefhebbende vader aan mij. Opa Hees is overgrootvader van mijn drie lieve, vrolijke en betrokken kinderen. Hij zou, net als mijn vader en ik, ontzettend trots op ze zijn geweest.



Diep respect heb ik voor mijn Oma Hees. Zij nam op 38-jarige leeftijd het heft, na het overlijden van haar man en dochter, in eigen handen. Tijdens de wederopbouw van Nederland ging ze buitenshuis aan het werk: ze gunde haar zoons een mooie toekomst! Oma Hees was een stille en bescheiden vrouw. Het immense verdriet dat ze in haar leven met zich meedroeg heb ik nooit gezien. Oma Hees werd 80 jaar. Ze bleef vrij in haar hart en genoot op haar manier van het leven. In 1987 overleed ze.



Ik ben mijn vaders familielijn dankbaar hoe moedig zij de uitdagingen van het leven hebben aanvaard en zijn aangegaan. Ik neem er voor altijd een voorbeeld aan.



Francis van Wanrooy – van Hees

Liefhebbende (klein)dochter en moeder