Hendrik Hekking wordt op 28 maart 1925 geboren te Krimpen aan de Lek. Hij heeft een fijne jeugd en gaat na de middelbare school werken als kantoorbediende. Nederland is dan inmiddels bezet door nazi-Duitsland. Gedreven door anti-Duitse gevoelens sluit Henk zich eind 1943 aan bij de L.O. (Landelijke Organisatie voor hulp aan Onderduikers) en gaat aan de slag als koerier. Per fiets brengt hij verzetskrantjes en andere vertrouwelijke papieren rond.

In februari 1945, tijdens de hongerwinter, fietst Henk naar Renswoude om voedsel te bemachtigen. Op de boerderij waar hij overnacht ontmoet hij vrienden die deel uitmaken van verzetsgroepen uit Renswoude en Veenendaal. Na een kort verblijf wordt Henk, weer onderweg naar huis, opgepakt. Hij weet te ontsnappen en gaat terug naar de boerderij.

In de nacht van 7 maart voeren de eerder genoemde verzetsmensen een actie uit, waarna ze terugkeren naar hun uitvalsbasis: een schuur in een bos aan de Lunterse Beek bij de boerderij. Snel daarna wordt de boerderij omsingeld door Duitse soldaten: de schuilplaats blijkt verraden. Henk wordt (samen met verzetslid Sander de Kleuver en boer Willen van der Fliert) gearresteerd, enkele anderen weten te ontsnappen. Hij wordt naar het bureau van de Feldgendarmerie in Doorn gebracht en na een nacht van verhoor overgeplaatst naar de gevangenis aan het Wolvenplein in Utrecht. Hier valt hij onder de Sicherheitsdienst, die hem op 10 maart weer overplaatst naar de Weteringschans in Amsterdam. In deze gevangenis zitten veel `politieke tegenstanders`van het Duitse regime.

Wanneer bij een vuurgevecht in een pand aan de Stadhouderskade in Amsterdam SD`er Ernst Wehner door een andere verzetsgroep wordt doodgeschoten, reageert de bezetter furieus. Als represaille moeten dertig gevangenen uit de Weteringschans worden gefusilleerd. Henk is één van deze dertig. In de ochtend van 12 maart 1945 wordt de groep in vrachtwagens naar het Eerste Weteringplantsoen gebracht, niet ver van de Weteringschans. Straten worden afgezet en voorbijgangers worden gedwongen te blijven kijken. In drie groepen van tien worden de jongens en mannen doodgeschoten.

Henk sterft op 19-jarige leeftijd, twee weken voor zijn 20e verjaardag. Ook Sander de Kleuver en Willen van der Fliert behoren tot de groep gefusilleerden. Hun lichamen worden door de bezetter begraven in een massagraf in de Kennemerduinen bij Bloemendaal. Kort na de bevrijding wordt Henk samen met de anderen gevonden.

Op 24 augustus 1945 is hij in het bijzijn van familie en vrienden uit het verzet eervol herbegraven op de Algemene Begraafplaats te Krimpen aan de Lek.

Precies 75 jaar na de fusillade is op 12 maart 2020 door de gemeente Krimpenerwaard een herdenkingsbord voor Henk geplaatst op de Algemene Begraafplaats te Krimpen aan de Lek. Samen met wethouder Janette Hofman van Gemeente Krimpenerwaard heeft een zus van Henk, de 93-jarige mevr. Talmon-Hekking het bord onthuld.