Harry Hellegers was geboren op 4 januari 1923 en in Meerlo doordgeschoten op 27 oktober 1944. In het gezien van Chris en Johanna Hellegers-Voermans, Kerkhoek E8 te Oirlo (Noord-Limburg) waren veertien kinderen, waarvan er twee in de oorlog omgekomen zijn.

Eed Peters: Harry Hellegers had zijn kleren geruild met een Duitse militair, die daarop deserteerde. Toen Harry bij Arts kwam werd hem het wachtwoord gevraagd. Omdat hij dat niet kende ging hij er vandoor en werd doodgeschoten door een achttienjarige Duitse militair. Het incident gebeurde rond 18.00 uur nadat de avondklok was ingegaan. 's-Avonds werd Harry op de spits bij de Dorpbroekstraat begraven.

Marie Philipsen-Bots: Wij waren geëvacueerd bij Toon Arts (nu Van Lankveld) in Meerlo, waar ook vier Duitse soldaten ingekwartierd waren, de zogenaamde brugwachters. Telkens had één van hen buitendienst. Op 27 oktober 1944 kwam een soldaat, nadat er veel kabaal was geweest, binnen met de mededeling dat hij een partizaan had doodgeschoten. Hij gaf een beschrijving van de man, waaruit bleek dat het om Harry Hellegers ging die vlak bij ons in Oirlo gewoond had. Hij blkeek niet alleen een Duits uniform aan te hebben gehad, maar hij had ook een geweer bij zich.

Meerlonaar Noud Hendrix: Toen de jongeman de brug over de Goote Molenbeek, Tienrayseweg 2, Passeerde riep een Duitse patrouille "Halt", maar hij ging er vandoor en werd doodgeschoten en op de kop in een gat geduwd. De benen staken nog boven de grond uit.

Bovenstaande teksten zijn ontleend aan het boek 1940-1945 Oirlo in oorlog door Harrie Raaijmakers. Mijn vader, Theo Hellegers, was een oudere broer van Harry, geboren in 1918. Hij vertelde dat hij - toen duidelijk werd dat Harry in Meerlo was doodgeschoten en 'begraven' - met paard en wagen naar de plek toog waar Harry zou liggen. Hij heeft hem toen eigenhandig uit de bevroren grond gegraven en op de wagen mee naar huis genomen. Harry werd begraven op het dorpskerkhof van Oirlo. Later kreeg de familie het verzoek van de Oorlogsgravenstichting of de stoffelijke resten overgebracht mochten worden naar Loenen. Daar ontstond toen best wat discussie over, maar uiteindelijk stemde de familie in met de herbegraving in Loenen. Ook de een maand later door oorlogsgeweld omgekomen broer Martien Hellegers werd toen in Loenen herbegraven.