Eduard Carel Frederik Hellendoorn werd geboren op 29 november 1912 in Amsterdam. Zijn vader was architect. Na zijn middelbare schooltijd volgde hij de Koninklijke Academie van Beeldende Kunsten in Den Haag. Dit is een verdiepingsverhaal van het verhaal 'Puttense kunstenaars' uit de Canon van Putten.In 1931 trouwde Hellendoorn met medestudente Johanna Maria Drayton Lee. Ze kregen samen drie kinderen, een dochter en twee zoons. Zijn zoon Edwan leeft anno 2018 nog altijd in Putten. Het jonge paar startte in Oostende, maar verhuisde toen hun dochter Durske geboren werd naar Den Haag. Ze deden dit op verzoek van de moeder van Johanna, die hen ook financieel ondersteunde. Het gezin Hellendoorn woonde ook nog kort in Monster en in De Haarlemmermeer. In 1935 gingen ze aan de Drieseweg, vlakbij het Putterbos, in Putten wonen.Realistische stijl en carrière Hellendoorn ontwikkelde zich tot een fijnzinnig kunstenaar met een eigen realistische stijl. Geïnspireerd door de prachtige natuur in Putten maakte hij fraaie tekeningen, houtsneden en olieverfschilderijen, onder andere van enige Puttense boeren, maar ook mooie portretten van zijn vrouw en zelfportretten. Van de kinderen, toen ze klein waren, maakte hij prachtige tekeningen.De verkoop van zijn schilderwerk leverde toch te weinig op, om er met zijn gezin van te kunnen bestaan, dus koos Ward Hellendoorn voor een vaste baan bij Elsevier in Amsterdam na zijn scheiding in 1939. Bij Elsevier werd hij tekenaar, bandontwerper en illustrator.Communistisch kunstenaarsverzet Na het uitbreken van de Tweede Wereldoorlog op 10 mei 1940 sloot hij zich al snel aan bij het communistische kunstenaarsverzet. Hij was betrokken bij de verspreiding van illegale bladen en zamelde geld in voor onderduikers. In 1941 nam hij actief deel aan de Februaristaking, het protest tegen de deportatie van Joodse landgenoten. De staking werd met geweld gebroken en er werden vele arrestaties verricht. Ook Hellendoorn was een van de slachtoffers.Doodvonnis Een lid van de directie van Elsevier verraadde Hellendoorn bij de nazi’s en hij werd in het Oranjehotel in Scheveningen enige tijd opgesloten. Tegen hem werd het doodsvonnis uitgesproken, samen met twee andere communistische Februaristakers. Op de Waalsdorpervlakte werden ze op 13 maart 1941 gefusilleerd, samen met 15 leden van de verzetsgroep van De Geuzen van Bernard IJzerdraat.Op 4 maart 1941 werden 18 leden van deze verzetsgroep ter dood veroordeeld. Drie van hen bleken minderjarig te zijn en ontsnapten daardoor aan de dood. Voor de nazi’s is achttien een gegeven en om die reden werden de drie Februaristakers met 15 mannen van de verzetsgroep De Geuzen geëxecuteerd. De dichter en verzetsman Jan Campert schreef na hun executie ‘Het lied der achttien dooden’.Auteur: Evert de Graaf Sluiten

Eduard Carel Frederik Hellendoorn, werd op 19 november 1912 in Amsterdam geboren, als zoon van een architect, men noemde hem Ward.Na de middelbare school volgde hij de Koninklijke Academie van Beeldende Kunsten in Den Haag. Hij trouwde met een medestudente, Johanna Maria Drayton Lee en het jonge paar verhuisde binnen enkele maanden naar België, naar de badplaats Oostende, waar hun eerste kind werd geboren en zij noemden haar Durske, het Vlaams voor meisje.Gedurende de eerste jaren van zijn kunstnaarschap maakte Hellendoorn stillevens, zelfportretten en houtsneden. Binnen een jaar verhuisden zij naar Den Haag, waar hun tweede kind geboren werd, een jongen en zij noemden hem Edwan, met als roepnaam Bub, het Duits voor jongen.In 1935 vestigde het gezin zich in Putten op de Veluwe, alwaar hun derde kind geboren werd, een jongen Rombout genaamd, maar zij noemden hem Baasje, vanwege zijn drukke karakter. In dit overwegend streng-gereformeerde dorp maakte Hellendoorn kennis met een kleine groep linkse kunstenaars rondom de schilder Jo Bezaan en hij werd lid van de communistische partij. In Putten ontplooide Hellendoorn zich als een fijnzinnig kunstenaar. Geïnspireerd door de bossen, de heide en het boerenleven maakte hij een aantal fraaie tekeningen, houtsneden en olieverfschilderijen. Twee bewaard gebleven geschilderde portretten van boeren verraden al een eigen stijl, die verwant is met het exacte, scherpe realisme van de vooroorlogse ‘populisten’.In 1938 zegde Hellendoorn zijn bestaan als vrij kunstenaar op voor een vaste baan bij Elsevier in Amsterdam. Hij werd daar tekenaar, bandontwerper en illustrator. In dezelfde tijd werkte hij ook voor de CPN-uitgeverij Pegasus, waar hij vooral de vormgeving van antifascistiche propaganda voor zijn rekening nam. Tijdens de bezetting sloot Hellendoorn zich aan bij het verzet. Hij plakte oproepen aan, verspreide illegale bladen en zamelde geld in voor onderduikers.In 1941 nam hij actief deel aan de voorbereiding van de Februaristaking. Na beëindiging van de staking werd hij opgepakt. Juist in die tijd speelde het ‘Geuzenproces’, waarin achttien leden van de verzetsgroep ‘De geuzen’ ter dood werden veroordeeld. Drie van de Geuzen kregen gratie omdat ze nog geen twintig waren. Om het getal achttien weer ‘vol’ te krijgen, werden door de vijand drie communistische stakingsleiders zonder verhoor ter dood veroordeeld: H.M.H. Coenradi, J. Eijl en Ward Hellendoorn. Samen met vijftien Geuzen werden zij op 13 maart 1941 gefusilleerd op de Waalsdorpervlakte. Sluiten