Mijn oom Abraham Barend is geboren op 11 augustus 1905. Hij trouwde in 1927 met Anna Naarden (geboren op 16 februari 1907). Zij woonden met hun gezin boven de groentewinkel Ingogostraat, 14 drie hoog te Amsterdam. Zij hadden drie kinderen, mijn neefjes Gerrit, Isaäc en Barend. Mijn oom Abraham werkte als broodbakker. Als wij wel eens op visite kwamen, meestal onverwachts omdat wij toen nog geen telefoon of agenda hadden, lag hij vaak te slapen. Hij moest al heel vroeg zijn bed uit om in de bakkerij te zijn.Oom Abraham was een aardige en stille man. Zijn vrouw, tante Annie, was geen huisvrouw. Zij roeide met de riemen die zij had, zij kon het absoluut niet aan. Ik herinner mij haar als een jonge vrouw die altijd in een stoel zat in een rommelig huis, niet vies maar rommelig. Mijn neefje Gerrit was een aardige en verlegen jongen. Hij was altijd gewoon blij als wij er waren. Zijn broertje Sjakie (Isaäc) was een ondeugend en vrolijke jongen. Samen maakten we veel plezier. Toen zij negen en zeven jaar oud waren, werd hun broertje Barend geboren. Hoewel ik er toch wel veel ben geweest, kan ik eigenlijk niet veel over dit gezin vertellen. Wel heb ik nog altijd het beeld van de stille oom die altijd zo vriendelijk was en blij was als je er was.Het gezin van mijn oom Abraham is op 7 september 1942 weggehaald. Oom Abraham is op 31 januari 1943 in Seibersdorf, op 37-jarige leeftijd vermoord. Tante Annie en haar twee jongste kinderen zijn op 10 september 1942 in Auschwitz vermoord. Hun oudste zoon was net als zijn vader in Seibersdorf terechtgekomen. Hij werd op 31 maart 1943 vermoord.Geschreven door: mevrouw Greetje van der Meer-PapegaaijAanvullende informatie Stichting WO2 sporen Vader en zoon zijn bij Cosel met alle andere mannen uit de trein gehaald om dwangarbeid te verrichten (Organisation Schmelt). Joden die arriveerden in Cosel verbleven en meestal maar een korte tijd, voor zij werden overgeplaatst naar een ander werkkamp. De geselecteerden uit een West-Europese trein in Cosel gingen als regel allemaal samen naar hetzelfde Durchgangslager. De meeste jongens en mannen die afkomstig waren van de selecties in Cosel werden al na een paar dagen overgeplaatst van het Durchgangslager naar een echt werkkamp, een Zwangsarbeitslager für Juden (ZALfJ). Op dat moment ontstond al een verdeling in twee groepen. De meerderheid kwam in een kamp in Opper-Silezië; een grote minderheid in Neder-Silezië. De Opper-Silezische kampen kwamen vanaf eind 1943 te liggen in het werkgebied van het concentratiekamp Auschwitz; de Neder-Silezische in dat van Gross-Rosen. Gevangenen werden vaak overgeplaatst, maar bijna altijd naar een ander kamp in hetzelfde deel van Silezië. Wanneer iemand eenmaal was ingeschreven in een bepaald kamp in Opper-Silezië en wist te overleven tot eind 1943, dan zou hij op enig moment de status krijgen van gevangene van Auschwitz. Sluiten