Wim was boekhouder en woonde nog thuis op het adres Hoofdweg 114 I in Amsterdam. Samen met zijn broer Richard, die kantoorbediende was, onttrok hij zich aan tewerkstelling in Duitsland. Eind juni 1944 zijn beide broers opgepakt in Amsterdam door de Sicherheitsdienst. Op 7 juli werden zij overgebracht naar het Polizeiliches Durchgangslager Amersfoort. In kamp Amersfoort werd Wim geregistreerd onder het nummer 2156.Wim en Richard werden met het transport van 8 september 1944 gedeporteerd naar het concentratiekamp Neuengamme bij Hamburg, waar Wim het kampnummer 49536 kreeg.Vanuit dit kamp werden zij op alsnog te werk gesteld. Met een transport van 25 september kwamen zij beiden in het kamp Husum-Schwesing terecht een buitenkamp van Neuengamme. Dit kamp maakte deel uit van een groter verdedingswerk de zogenaamde Friesenwall. De gevangenen moesten in het moerassige gebied onder toezicht van de kapo's allerlei werkzaamheden ten behoeve van het Duitse leger verrichten, zoals het graven van tankgrachten. Ze stonden daarbij de hele dag in het koude water. 's Morgens en 's avonds werden ze door de straten van Husum gedreven. De inwoners van Husum moesten ook lijken naar het kerkhof brengen.Door de erbarmelijke omstandigheden waaronder gewerkt moest worden, de slechte voeding en het ontbreken van medische voorzieningen overleden vele gevangenen. Wim overleed aan algehele ontberingen. Hij werd begraven op het Ostfriedhof in Husum. Na de oorlog bleek dat zijn graf niet gemarkeerd was en daardoor niet individueel aanwijsbaar. Het vak waarin de slachtoffers begraven lagen werd als verzamelgraf aangeduid.Op verzoek van de Franse Opsporingsmissie en de Oorlogsgravenstichting zijn eind jaren vijftig de graven in dit vak geopend teneinde de slachtoffers een waardige laatste rustplaats te kunnen bieden. Het lichaam van Wim kon destijds aan de hand van uiterlijke kenmerken en het Neuengamme gevangenennummer geïdentificeerd worden.Op verzoek van zijn ouders werden zijn stoffelijke resten overgebracht naar Nederland en plechtig herbegraven op het Nationaal Ereveld Loenen. Daar rust hij sinds 10 augustus 1960. Sluiten