Joop werd in Rotterdam geboren en kwam uit een gezin van drie kinderen. Hij had een oudere zuster en na hem kwam nog een zusje. Ze woonden in de Voorburgse Laan van Leeuwesteyn 34. Zijn jongste zuster omschrijft hem tijdens het interview als een vrolijke, onbezorgde en artistieke jongeman. Hij hield een dagboek bij, dat bewaard is gebleven.Na zijn eindexamen HBS in 1942 was hij van plan weg-en waterbouw te gaan studeren in Delft, maar dat bleek onmogelijk omdat hij de loyaliteitsverklaring daar weigerde te ondertekenen. Daarom begon hij een studie op de MTS (tegenwoordig HTS) in Rotterdam, waar hij in 1943 in contact kwam met leden van de Geheime Dienst Nederland (GDN).Tijdens zijn praktische jaar werkte hij als volontair aan de reparatie van de verwoeste spoorbrug bij Hedel. Daar kwam op 5 september 1944 een eind aan vanwege de opmars van de geallieerden. Joop moest zich toen, zoals alle andere mannen in de leeftijd van 17 t/m 40 jaar aanmelden voor de “arbeidsinzet”, maar in plaats daarvan dook hij thuis onder.Hij kwam toen in contact met leden van de Binnenlandse Strijdkrachten die hem thuis bezochten. Ook werd Joop weer benaderd door de GDN uit Rotterdam die in een groot aantal regio’s actief was. Hij kreeg onder meer de opdracht om nachtelijke militaire transporten tussen Den Haag en Gouda te rapporteren omdat er sprake was van troepenverplaatsingen naar het binnenland. Ook moest hij locaties en activiteiten van de V1’s en V2’s rondom Den Haag observeren en rapporteren. Hiernaast verspreidde hij bladen als Trouw en dergelijke als er geen razzia’s waren.De nacht van 13 op 14 februari 1945 had hij doorgebracht in de nabije buurt van het station van Voorburg om het verkeer aldaar te observeren. Nog voor het daglicht doorgebroken was had hij zijn post verlaten om op verschillende plaatsen pamfletten aan te plakken. In de Herenstraat en omgeving bleek de Grüne Polizei posten uitgezet te hebben.Zijn opdrachtgevers waren vergeten Joop te waarschuwen dat er die nacht een razzia zou worden gehouden. Hij werd door de Duitsers opgepakt en samen met andere slachtoffers naar het station gebracht. Toen hij werd ondervraagd en op het punt stond gefouilleerd te worden wist hij te ontsnappen en zich op het Zwarte pad schuil te houden. Hij had de revolver van zijn vader, die reserveofficier was geweest, bij zich en dát moest voor de Duitsers verborgen blijven.Het bleek onmogelijk om te ontkomen, alle straten in de buurt waren inmiddels door de Grüne Polizei afgezet. Achtervolgd door, volgens ooggetuigen, 5 of 6 Duitsers vluchtte hij zigzaggend via de Herenstraat de Voorhofstraat in, hopend dat hij ergens binnen kon vluchten en via de achterkant kon ontsnappen. De Duitsers schoten hem daar neer.Hoewel Joop nog leefde, gaven zijn achtervolgers hem nog enkele slagen met de kolf van hun geweer tegen zijn hoofd, met kreten als “Du Schweinhund!” Daarna werd hij in de dichtstbijzijnde woning gesleept. Een van de ooggetuigen, zuster Van Iperen ( Voorhofstraat 2), werd opgedragen hem te onderzoeken, terwijl ook nog een dokter werd gewaarschuwd. Zuster Van Iperen kon niets meer voor Joop doen. Kort daarna werd hij naar ziekenhuis Antoniushove gebracht, waar zijn dood werd geconstateerd.Een Nederlandse politieagent kwam kort daarna Joop’s ouders vertellen wat er was gebeurd waarna zijn moeder en zijn zusters zich naar het ziekenhuis spoedden ter identificatie en in de hoop dat het slachtoffer niet haar zoon/broer was. (Joop’s vader was hier niet bij aanwezig omdat die op strooptocht was in Amsterdam). Het is onmogelijk te beschrijven wat er door hen heen ging toen ze Joop zagen liggen. Zij constateerden later dat het gouden horloge en ketting van Joop was verdwenen.Daarop schreef Joop’s vader een brief aan de commandant, met daarbij een in het Duits vertaalde verklaring van verpleegster J.E.Van Iperen. Hij verzocht de commandant te onderzoeken waar het horloge met ketting was, dat hij als herinnering aan zijn zoon graag wilde terug hebben. De commandant reageerde daarop correct maar waarschuwde de heer Holtes of hij wel de consequenties van zo’n bewering kende want als één van zijn agenten dit horloge zou hebben deze zeer zwaar zou worden gestraft. Na enige tijd kreeg de familie bericht dat het horloge kon worden opgehaald bij de Duitsers.Tijdens Joop’s begrafenis op de begraafplaats aan de Parkweg was het kerkhof afgezet door de Duitsers. Verder was er alleen maar familie en aan aantal meisjes.Joop’s zusje vertelde nog dat haar moeder hierna totaal van de kaart was en hoofdzakelijk op bed bleef liggen. Het heeft lang geduurd voordat ze weer de oude was.Na enige jaren heeft de Nederlandse Oorlogsgravenstichting contact gezocht met de familie met het verzoek om Joop over te brengen naar de Nederlandse Erebegraafplaats in Loenen bij Apeldoorn. Hij ligt in vak B, graf 361,waar ieder jaar herdenkingen plaatsvinden.P.S. 1.”Jan Roos” was lid van de Binnenlandse Strijdkrachten die regelmatig op bezoek kwam. Hij was belast met de organisatie en de leiding van de wapendroppings eind 1944 in de regio Berkel/Berschenhoek/Bleiswijk. ( Jan Roozendaal)2.Dr. Leene was de huisarts van de familie Holtes en tijdens de periode dat dr.Leene gearresteerd was bracht Joop en de familie regelmatig voeding en kleding naar zijn vrouw. We wisten dat dr. Leene in het verzet zat maar of er een werk relatie was tussen Joop en dr Leene weten we niet... Sluiten

Onze opa is op 5 september 1944 in dienst van de Nederlandse Spoorwegen omgekomen te Waddinxveen. Hij was het slachtoffer van een Engelse luchtaanval op een personentrein. Hij is naar de trein gerend die hij maande te stoppen, de passagiers rende het weiland in waarbij hij zelf , liggend in het talud, werd geraakt. Veel mensen uit de trein danken hun leven aan het feit dat onze opa de trein heeft laten stoppen met gevaar voor eigen leven. Sluiten