Max Horstink

In het Nationaal Archief zijn veel rapporten te vinden over de moord op Horstink en de andere 9 of 10 RAPWI en NICA officieren. Klaarblijkelijk wilden ze van vliegveld Tjililitan door de bergen naar Bandoeng rijden en zijn ze door tenminste twee barricades gebroken (met een truck en personenauto) en bij een derde aangehouden door een BKR groep. Deze hield de groep aan en bracht hen op. Voor hun eigen veiligheid zouden ze opgesloten zijn in de gevangenis van Tjiandjoer. Daar zijn Horstink en 1e Lt Rapmund vermoord door de woedende bevolking (volgens enkele verslagen bij een vluchtpoging uit de gevangenis van Tjiandjoer) en de rest een dag later eveneens door de een woedende menigte. Voor onderzoek wat ik doe naar Louis Rapmund, kom ik graag in contact met familieleden van Max Horstink. Ik ben te bereiken op kreuger62[at]gmail[dot]com Sluiten

In het boek Wij vochten in het bos, van Sgt. Kokkelink (Ridder MWO) staat een ontmoeting met Kap. Horstink beschreven. Die vond plaats na de bevrijding door de Amerikanen in oktober 1944. "Op het vliegveld werden we opgewacht door een indrukwekkende schare van Amerikaanse officieren, die, toen ze bemerkten dat ik de commandant van de groep was, mij met vragen overstelpten. Uit hun distinctieven kon ik niet opmaken of ik met een generaal of met een korporaal te doen had en ik voelde me onhandig en verlegen. Ik redde mij eruit door te zeggen: me no speak English, wat overigens niet ver van de waarheid was. Na een poosje trad uit hun midden een officier naar voren, die zich voorstelde als de Kapitein van het KNIL Horsting (k). Dat wordt waarschijnlijk nu weer model-dienstkloppen, dacht ik en ging maar vast in de houding staan. Maar de Kapitein was een gemoedelijke kerel en stelde mij meteen op mijn gemak. Gaat u maar met mij mee zei hij, dan kunnen we op mijn kantoor eens rustig praten. Wij stapten in een jeep en kwamen al gauw in een enorm kamp met honderden tenten, waar het krioelde van soldaten. Ja, zij de Kapitein, er zijn hier ongeveer een twintigduizend Amerikanen met de nodige spullen, maar wij zijn hier ook met een klein detachement vertegenwoordigd, waaronder u aanstonds een paar oude bekenden zult ontmoeten. Hij zie iets tegen een ordonnans en even later kwamen de fourier de Beaufort en de soldaat Mellenberg binnen. Ik kon mijn ogen niet geloven en dacht een paar geesten voor mij te zien. Het was bijna een jaar geleden, dat ik het voor het laatst had gezien en ik had hen dood gewaand. Nu, model gekleed in een nieuwe, goed passende uniform stonden ze lachend voor mij en schudden me de hand. Ja, zei de Kapitein, die zijn ook door het oog van de naald gekropen. Hij vertelde, dat hij evenals de Luitenant Rasak de opdracht had gekregen om ons op te sporen. Zonder enige nadere gegevens waar wij ons schuilhielden was het in die uitgestrekte wildernis als het zoeken van een naald in een hooiberg. Tot zover een passage uit het boek. De Kapitein komt later nog terug in het verhaal. In het betreffende boek, met een Ex Libris van de KNIL Overste Frederik Willem Dracht, staat nog met de hand geschreven: MAX H. KMA promotie 1935. In de "bersiap"-tijd door extremisten vermoord op de Poentjak in 1945 Sluiten