Albertus Eduard Barkmeijer

Hr. Ms. Pro Patria was primair gebouwd als mijnenlegger maar werd ook gebruikt als torpedowerkschip. Zij was als zodanig nog actief van 1937 tot en met 1939. In december 1940 legde de Pro Patria mijnen in het Oostervaarwater bij Soerabaja onder het eiland Madoera. Eind 1941 opereerde de Pro Patria vanuit Palembang, Sumatra en legde het mijnversperringen op de Moesi, de toegangsrivier tot Palembang.Bert zijn neef Jan Willemsen uit Buitenzorg (Bogor) was Mil. Matroos Snr. op de Hr. Ms. Pro Patria. Hij overleed begin febr. 1942, de precieze datum is niet bekend. Op 15 februari werd bij de toegang van de Moesi, bij Pradjen, een sluitversperring gelegd van 40 mijnen. Later op die dag werd de Pro Patria, bestookt door Japanse vliegtuigen. Commandant LTZ 1 L.F. Guiot werd via de radio ingelicht over het feit dat er een Japanse invasievloot voor de monding van de Moesi lag. Hierop besloot de commandant, in verband met de geringe snelheid en slechte manoeuvreerbaarheid van de Pro Patria, de mijnenlegger tot zinken te brengen op de Moesi. Nadat het schip tot zinken was gebracht wist een groot deel van de bemanning te ontkomen naar Java. Sluiten

Soldaat, Johannes Cornelis Barkmeijer Jan, de oudere broer van Bert, diende in het KNIL. Hij behoorde bij Java Party 17 en kwam op 4 december 1943 met de Hawaii Maru 2, samen met zijn broer Ferdinand (Ventje)en Oom Benjamin Barkmeijer, aan in de haven van Moji, Japan. Hij werd overgebracht naar één van de kampen op het meest zuidelijke eiland van Japan, kamp Fukuoka. Hij overleefde de oorlog maar overleed op 28j leeftijd op 30 april 1947 te Batavia, een maand voordat zijn echtgenote mevrouw F.F. Barkmeijer-Kops en dochter H.E. Barkmeijer vanuit kamp Koesoemojoedan te Solo op 23 mei 1947 in het opvangkamp Minangkabau in Batavia aan zouden komen. Sluiten

Kampong Makassar, Batavia. Dit kamp lag ten zuiden van Meester Cornelis, ten oosten van de weg naar Buitenzorg. Het was eerst een krijgsgevangenkamp (april 1942 – januari 1945) en daarna een vrouwenkamp (januari 1945 – augustus 1945)de krijgsgevangenen waren afkomstig uit oa. Soerabaja kamp, Jaarmarkt, Oost-Java en kamp, Tjimahi 4e en 9e Bat. West-Java. Op 15-01-1943 werden 1350 krijgsgevangenen verscheept naar Singapore. Sluiten

De Harugiku Maru 2, ook aangeduid als Van Waerwijck, een oud-KPM-schip, 3.040 ton vertrok op 15-1-1943 met 3188 krijgsgevangenen (allen Nederlanders) uit Batavia naar Singapore; de krijgsgevangenen waren merendeels afkomstig uit het kamp Kampong Makassar. Tijdens de overtocht van de Java-zee was geen schip te zien, ook geen begeleidend schip. Op 18-1-1943 kwam het schip aan in Singapore; op 19-1-1943 werden de krijgsgevangenen met vrachtauto’s over­gebracht naar het Changi-kamp. Sluiten

Spoor van 100.000 doden is de eerste documentaire over Nederlandse krijgsgevangenen aan de Birma-Siam Spoorweg. We volgen de veteranen Felix Bakker en Hans Wessels. Er waren meer dan 3.000 Nederlandse slachtoffers te betreuren. Felix Bakker was de kameraad van Bert. In 2011 nam hij contact op met Jenny Keller-Barkmeijer, Bert zijn nichtje. Van hem mocht ze een foto ontvangen van het grafbezoek welke Felix had gebracht, als eerbetoon aan zijn kameraad Bert. Sluiten

Het gezin van zijn broer "Ventje" (Ferdinand Leopold Barkmeijer)welke te werk zou worden gesteld in Japan in kamp Fukuoka 3B, keerde in maart 1946 terug in zijn geboorte plaats, emarang op Java. Zijn vrouw Jo (Johanna Charlotte Barkmeijer-Wattimena) en haar 6 kinderen werden midden '42 geïnterneerd en overgebracht naar Kamp "De wijk" te Malang. Samen met Bert zijn ouders, Jan en Leen, werd zijn schoonzus, Jo met de kinderen per vrachtauto op transport gezet, ri. midden Java. Zijn vader jan werd geïnterneerd in kamp Ngawi, in dit kamp zaten ook zijn jongere broer Tom Barkmeijer en neef, "Noti", Tom zijn jongste zoon. Bert zijn moeder wordt met haar 6 kleinkinderen overgebracht naar kamp Solo. Zij verbleven daar tot aan de capitulatie van Japan Aug 1945. In de periode Mei-juli 1946 werden zij met een DC-3 Dacota overgevlogen naar Semarang. Hier werd Bert zijn moeder herenigd met haar zoon, "Ventje" en zagen de kinderen hun vader weer terug. Zijn vrouw Jo, was twee maanden daarvoor op 32 jarige leeftijd overleden. Op 20 dec. 2014, 28 jaar na het overlijden van zijn broer, mocht Bert zijn nichtje, Jenny Keller-Barkmeijer uit handen van de burgemeester en haar neef, LTZ 2 b.d. Sijtje Jeekel jr. voor haar vader drie Eretekens in ontvangst nemen; Het Oorlog HerinneringsKruis, Oorlog en Vrede en het KNIL insigne. Deze waren hem eerder in Ned. Indië al toegekend, maar waren verloren gegaan. Niemand van de familie wist hiervan, ook Bert zijn broer had zijn hele leven gezwegen over deze afschuwelijke periode. Jan, Oom Tom, Tante Dora Jansen-Barkmeijer, Tante Lien Jeekel-Barkmeijer, Oom Eetje Barkmeijer, de drie zonen van Oom Herman en tante Henriette Rosalie du Puy; Johan, Henry en Pieter. De dochter van Oom Torry en Alicia Wiessner,nicht Mary Augustina Barkmeijer, Oom Ruud Lapré, echtgenoot van zijn zuster "El", vader van de kinderen Ron,Mary en Buddy. De neven, Sijtje Jeekel sr. echtgenoot van Catharina Alida Jeekel-Ten Boom en vader van Lieneke en Sijtje jr., Jim Jansen, Frits Jansen. Allemaal kwamen zij niet meer thuis, of lieten het leven in de Bersiap tijd. Sluiten

Bert zijn vader Jan (Johannes Hendrik Tammerus Barkmeijer geb. 23-04-1885 te Cheribon Overl. 11-07-1945 te Malang.) en moeder Leen ( Wilhelmina Helena Barkmeijer-Dijkstra) werden geïnterneerd en overgebracht naar Kamp "De Wijk" (Bergenbuurt) te Malang. Ook zijn schoonzuster Jo en haar 6 kinderen werden geïnterneerd in kamp. "De Wijk Sluiten