Adrianus wordt geboren op 20 oktober 1904 in Vught en woont in Apeldoorn, waar hij metselaar is. Adrianus is Jehovah’s Getuige en loopt daarmee tijdens de Duitse bezetting het acute gevaar naar de kampen gedeporteerd te worden. Jehovah’s Getuigen worden vervolgd als religieuze minderheid en als principiële tegenstanders van het naziregime.Op 6 april 1941 wordt Adrianus uiteindelijk gearresteerd door de Nederlandse politie en vastgezet in Arnhem. Ruim drie maanden later, op 8 juli, wordt hij naar concentratiekamp Buchenwald gedeporteerd. Daar blijft hij tot juli 1944, als hij wordt overgebracht naar Flossenbürg in Beieren. Uiteindelijk wordt hij binnengebracht in Dachau bij München, het grootste kamp voor de politieke tegenstanders van het naziregime.Zowel in Buchenwald als in Flossenbürg en Dachau staat Adrianus bloot aan de willekeur en mishandelingen door de bewakers. Samen met de andere gevangenen wordt hij ingezet als dwangarbeider. Ze maken er lange dagen van extreem zwaar werk, niet zelden voorafgegaan door urenlang appel in de vroege ochtend en lange dagmarsen. Voeding en medische zorg schieten schromelijk tekort. In overvolle barakken worden de gevangenen gedwongen met meerderen tegelijk een smerige brits te delen. Door het totale gebrek aan hygiëne kunnen besmettelijke ziekten als vlektyfus zich ondertussen zeer snel verspreiden. Desondanks wordt van de gevangenen geëist dat ze schoon op appel verschijnen, op straffe van genadeloze afranseling die voor de ernstig verzwakte gevangenen vaak fataal is. Door de ontberingen, mishandelingen en moordpartijen komen in ieder van deze kampen tussen de 30.000 en 60.000 gevangenen om het leven.Ook Adrianus overleeft de ontberingen van de concentratiekampen niet. Op 25 februari 1945 wordt hij in Dachau vermoord. Hij is 40 jaar geworden. Zijn lichaam is ter plaatse gecremeerd.Adrianus wordt ook herinnerd als inwoner van Hengelo op het Provinciaal verzetsmonument Overijssel te Markelo. Sluiten