Herman Huinink wordt in Aalten op 5.1.1920 geboren als zoon van Antonij Hendrikus Huinink (*1883) en Hendrika ter Maat. Hij is vernoemd naar zijn grootvader Huinink. Een ouder broertje met dezelfde naam is geboren in 1910 maar jong overleden. Zijn zus Mien is acht jaar ouder. Als hij dertien jaar oud is, gaat hij werken bij het bedrijf Kaemingk in Aalten. Eind jaren dertig gaat hij in militaire dienst. In 1940 komt hij na een lange tijd van mobilisatie en militaire dienst terug naar Aalten en gaat weer werken bij Kaemingk. Voor zijn werkgever is hij veel op pad. Herman wordt gekenschetst als iemand die aardig is en slim. Hij is een goed en actief turner net als zijn neef en kameraad met dezelfde naam (dus ook Herman Huinink). Hij assisteert bij de gymnastiek: helpen bij over het paard tillen, opvangen bij de ringen.

Herman haat het geweld van de nazi’s en wil zich sterk verzetten tegen de bezetters. Voor Bob Krul – de regionale verzetsman, districtsleider van de Raad van Verzet en later BS-commandant – verricht hij koeriersdiensten. Wellicht kan hij dat combineren met zijn werk omdat hij veel reist. In november 1943 krijgt vader Huinink op zijn werk bij Dutch Buttonworks in Bredevoort een akelig ongeluk en overlijdt in het ziekenhuis in Winterswijk aan zijn brandwonden. Dat is een grote slag voor het gezin. Herman neemt deel aan het bergen van wapens na de wapendroppings najaar 1944 in het Goor en dichtbij het Zwarte Veen. Hij is dan lid van het strijdend gedeelte van de Binnenlandse Strijdkrachten. Herman is verloofd met Mientje Rutgers uit Lintelo en vastbesloten met haar te trouwen

Op 30 maart 1945 wordt Aalten bevrijd. De Knokploeg Aalten is voorbereid op haar nieuwe taak en intussen deel geworden van de landelijk georganiseerde Binnenlandse Strijdkrachten. De leden worden actief ingezet bij de verdere bevrijding van Aalten (NSB-ers arresteren , de orde handhaven enzovoort). Een dag na de bevrijding van Aalten Op 31 maart 1945 stapt Herman Huinink met zo’n vijftien maten van de Binnenlandse Strijdkrachten uit Aalten en Varsseveld op de fiets. Ze gaan achter een groep zich terug trekkende Duitse militairen aan. Die hebben zich verschanst in een bietenkuil bij boerderij “het Meihuis” aan de Beunkdijk in Lintelo. Het KP-groepje van Herman rukt op richting de boerderij dichtbij de brug over de Slinge, met dekking van anderen. In het treffen dat daarop volgt, sneuvelt Herman. Hij is geraakt door een schot in de borst. Daarmee is hij de laatste omgekomen Aaltense verzetsstrijder. Het leed voor zijn moeder, zus Mien en verloofde Mientje is zeer groot.

Op 4 april 1945 wordt Herman met militaire eer en onder grote belangstelling in Aalten begraven.