Lauwrens woonde op de Fetzestraat A 74 in Dokkum en was een zoon van IJje Hulshoff en Trijntje Veerman. Louwrens had een jaar voor hij gefusilleerd werd, zijn verloofde verloren. Daarna heeft hij zich helemaal aan het verzet gegeven.

Naarmate de bezetting in de jaren '40—'45 langer duurde en meedogenlozer werd, nam ook het verzet in kracht toe. Friesland bleef op dit punt bepaald niet achter en veel en nuttig werk werd verricht om de Duitse maatregelen te saboteren, mensen in veiligheid te brengen, voedsel te verschaffen.

Eind '44 vonden zo wapendroppings- plaats onder Aalsum, waar de wapens werden opgeslagen in de boerderij van Benedictus te Aalsum. De Duitsers kregen achterdocht en deden huiszoeking. Men vond aanwijzingen, dat er inderdaad wapens verborgen waren. Door o.a. G. Pranger en L. Hulshoff werd Benedictus, die ondergedoken was, naar een veiliger plaats gebracht. Hulshoff en zijn vader werden tenslotte met nog anderen gearresteerd en ingesloten bij de Duitse post aan de Hantumerweg te Dokkum.

Er werd een plan uitgedacht om hen te bevrijden. Uit de grafkelders op de gemeentelijke begraafplaats werden wapens gehaald, de situatie bij de Valomsterbrug werd verkend. Er zou een sein worden gegeven ais de Duitse auto met arrestanten in aantocht was. De wagen kwam echter te snel en het plan mislukte. Een belangrijk punt in het illegale verzet was de apotheek van Gunster te Dokkum. Hier was de centrale leiding gehuisvest. Er waren wapens verborgen en er was een geheime telefoonaansluiting aangebracht. De apotheker werd gearresteerd en zou naar Leeuwarden worden vervoerd door de SD. Opnieuw probeerde men het transport te verijdelen en thans met succes.

Bij de Valomsterbrug wachtte een ploeg, waaronder G. Pranger, die de sleutel nam en de brug open draaide, de auto op. Ook „Zwarte Henk" (C. C. van Veldhuyzen) was bij de overvallers. Om vijf uur 's middags kwam het bericht, dat de auto uit Dokkum vertrok met drie arrestanten achterin en de SD'ers voorin. De brug werd opengedraaid, de afsluitboom neergelaten.

Toen de wagen noodgedwongen stopte, werd het vuur op de inzittenden geopend. Twee SD'ers kwamen om het leven, commandant Grundman wist te ontkomen. Gunster viel bij het openen van de achterportier uit de auto. Men dacht, dat ook hij een SD'er was en schoot hem in de knie. De bevrijdingspoging gelukte.

Op 22 januari kwam de Duitse represaille. Een van de slachtoffers was L. Hulshoff.

Op 17 januari was hij thuis en werd door SS-ers gehaald. Samen met zijn vader is hij opgepakt en dezelfde dag nog 's avonds naar Leeuwarden gevoerd. Die beruchte Hiemstedt was er bij. In die tijd, tot hij gefusilleerd was, is er één brief gesmokkeld. In Leeuwarden is hij erg mishandeld.

Zijn laatste woorden toen hij gefusilleerd werd, waren: „Wij steken 't hoofd omhoog en zullen de eerkroon dragen." („Psalm 89 vers 8"). Het was maandag, tien uur 's morgens. Prachtig weer, het vroor. Het gebeurde aan de Woudweg, Louwrens Hulshoff, toen 24 jaar, was één van de twintig.

Zijn naam staat, samen met die van de 19 lotgenoten, vermeld op het monument aan de Woudweg in Dokkum