Gerbrand Iken Jr. Geboren 26.11.1917 te Batavia Overleden 6.3.1942 te TjirandangOom Geb heb ik als klein kind wel meegemaakt, maar ik kan me hem niet meer herinneren. Hij was de enige broer van mijn moeder. Hij groeide op in een gezin met vier zussen. Over hem heb ik alleen horen praten door mijn moeder en grootmoeder. Van hem heb ik nog een aantal schilderijen in bezit. Die hingen aanvankelijk bij mijn grootmoeder en na haar overlijden bij mijn moeder. Om die schilderijen hing in mijn jeugdjaren altijd een waas van weemoed en verdriet. Onlangs trof ik in oude correspondentie een postblad aan, gericht aan mijn ouders met het overlijdensbericht van mijn Oom Geb. Neef: Frans van Hasselt --------------------------------------------------------------- Buitenzorg 13 April ‘42 Lieve Allebei. Op 6 Maart l.l. om ongeveer 3.30 uur n.m. nam onze Heiland Geb tot zich. Gesneuveld door een mitrailleur kogel uit een vliegtuig. We hebben het bericht zoonet van Frans Kloprogge en ik laat hier een gedeelte uit zijn brief volgen. Ik (Frans) heb dat alles vernomen van wachtmeester Bussink. Hij was hier persoonlijk bij. Dinsdag 3 Mrt. gingen wij naar de Wijnkoopbaai. Woensdag kwamen wij in stelling. In de nacht van Donderdag op Vrijdag moesten wij terugtrekken. Steeds waren we bij elkaar. Geb, Nieuwkamp en ik. Vrijdagmorgen namen we weer stelling in kpg Tjirandang. Geb heeft mij die middag dikwijls moeten steunen, ik had een wond aan mijn voet. ’s Middags , wij waren net de stukken aan ’t camoufleeren, kwam een golf van 5 vliegtuigen op ons af. Wij waren juist op de weg op de driesprong van Kpg.Tjirandjang. Wij schoten de kpg in. Geb droeg mij nog over de sloot, hij zocht dekking achter een steenen muurtje. Ik strompelde door naar de kamponghut 10 m. verder. Geb lag goed gedekt tegen ’t vuur v/d mitrailleurs uit de vliegtuigen, die vanaf de richting Batavia vlogen. De vliegtuigen doken op de kampong en juist waar Geb nu lag trok een der vliegtuigen steil omhoog. Geb moet nu getroffen zijn door een mitrailleurschutter in de staart van ’t vliegtuig, die vuur uitbracht naar achteren. Toen de vliegtuigen weg waren riep ik Geb, maar hoorde niets. Ik ben naar hem toegegaan. Wat ik vreesde, was geschied. Hij lag achterover op z’n rug. Een kogel door ’t hoofd, bij de linkerslaap ingedrongen. Hij moet op slag gedood zijn. Ik kan het mij nog niet voorstellen, in 11/2 minuut vond dat al plaats. ’t Eenigste wat ik nog kon doen was de dokter waarschuwen. Deze constateerde de dood en nam zijn identiteitsplaatje mee. Ik heb er voor gezorgd, dat Geb werd begraven. ’t Kamponghoofd kan ’t graf aanwijzen”. ------------------------------------ Misschien weten jullie het al voordat ik het schrijf, maar als je ’t niet wist, dan heb je nu bericht. Moeder, ’t is of alleen of haar lichaam er nog maar is, zijzelf niet. Ik hoop, dat het goed afloopt. We hebben aan v. Leent wat kalmeerends gevraagd. Vader is vanzelfsprekend ook kapot. Nu lieve mensen ik schrijf niet meer. Laten we allen maar veel aan God zijn bijstand vragen voor Vader en Moesje. Hartelijke groeten van ons allemaal en een stevige kus van Els. Ik zal jullie van tijd tot tijd op de hoogte houden. Sluiten