Herman Antonie Iken

Herman Iken was werkzaam op de waterkrachtcentrale te Kratjak (Wets-Java) toen hij in april (?)1942 door de Japanners gevangen werd genomen. Zijn jongste zoon (Herman Frans, geboren op 9 april 1942) werd te Bandoeng geboren alwaar het gehele gezin (echtgenote en 4 jongens) was ondergebracht bij zijn schoonmoeder Mevrouw S.C Voorhoeve.

Wij hebben onze vader in het begin van zijn gevangenschap in Buitenzorg nog een keer mogen bezoeken. Bij die gelegenheid zag hij zijn jongste zoon voor het eerst. Onze grootmoeder, moeder en wij vijf jongens zijn gedurende de Japanse bezetting buiten het kamp gebleven. Met uitzondering van een enkele briefkaart was er geen contact meer met onze vader. Zijn overlijden werd ons verteld door zijn broer Daan. Hij bleek een dag na de capitulatie van Japan te zijn overleden, jij was toen pas 41 jaar oud..

Ik was 7 jaar toen ik mijn vader voor het laatst heb gezien. Mijn herinneringen aan hem zijn daarom beperkt. Ik herinner mij dat mijn vader ons in zijn waterkrachtcentrale rondleidde en wij onder de inrduk waren van de enorme buizen waardoor het water naar de centrale werd geleid. Hij had ook een mortorfiets met zijspan waarmee hij ons af en toe rondreed. Al met al hadden wij een kort maar gelukkig gezinsleven. Vanwege de geïsoleerde ligging van de waterkrachtcentrale konden wij geen school bezoeken en was onze moeder (onderwijzeres van beroep) onze onderwijzeres. De kinderen uit de lokale bevolking waren onze speelkameraadjes.

Mijn vader kon trots zijn op zijn echtgenote en zijn schoonmoeder want die hebben ons vanaf 1942 verzorgd en opgevoed onder moeilijke omstandigheden (zoals de z..g. Besiap tijd) in het latere Indonesië en vanaf 1951 na onze repatriëring in Nederland.

Wij hebben het graf van onze vader enige malen in Menteng Pulau bezocht en daarbij kunnen zien hoe bijzonder goed de Stichting voor al die graven zorgt; daar zijn wij bijzonder dankbaar voor.