Sjerk was de middelste zoon van de heer en mevrouw Innikel uit de Hubert Duyfhuysstraat 4. Nadat hij de lagere school had doorlopen ging hij zijn vader die een woninginrichting, behangerij en stoffeerderij had, helpen in de zaak. Hij heeft ook enige tijd gewerkt bij de heer Plantinga die een bakkerij had in de Swammerdamstraat. (De latere bakkerswinkel van Molenbeek.) Sjerk was zijn vaders rechterhand. Hij woonde nog bij zijn ouders thuis. Eén van de hobby’s van Sjerk was banjo spelen samen met zijn vrienden. Ook mocht hij graag gaan zeilen met zijn zeilboot die gestald werd bij Manten in Loosdrecht.Mevrouw Sytske Innikel-Vellinga was in Zuilen onder andere een ‘pleegouder’ voor de Landelijke dienst voor hulp aan Onderduikers (L.O.). Zij heeft ook als koerierster aan het verzet meegewerkt, en bracht bijvoorbeeld etenswaren en valse bonkaarten naar onderduikadressen. Zij werd daarvan door de bezetter wel verdacht, maar was niet te pakken te krijgen. Daarop besloot de bezetter het over een andere boeg te gooien en arresteerde haar zoon Sjerk. (De heer Pasman zou het relaas hier waarschijnlijk hebben becommentarieert met ‘de schoften’, maar hij heeft de oorlog wel meegemaakt en ik niet, dus ik onthoud me van commentaar.) Sjerk werd tewerkgesteld via de arbeidsinzet bij een bakker in Duitsland. De echtgenote van deze bakker was een Nazi. Aan het eind van de oorlog zag de bakker wel in dat het fout ging en hij zorgde voor valse papieren waarmee Sjerk naar huis kon. Met medewerking van het Vleutens verzet is hij ondergedoken bij een veetransporteur in Vleuten.Deze man liet hem werken en verplichtte hem op zekere dag mee te gaan naar de veemarkt in Utrecht, onder de dwang dat de boer zijn moeder zou verraden indien hij niet meewerkte (Toen de familie Innikel na de Tweede Wereldoorlog bij deze veetransporteur om uitleg kwam vragen, bleek dat hij geëmigreerd was!). Omdat Sjerk wist dat er nog vier onderduikers thuis zaten is hij mee gegaan naar de veemarkt. Daar is Sjerk door de Duitsers opgepakt en overgebracht naar het concentratiekamp Wöbbelin.Sjerk Innikel heeft zich niet laten vermurwen en verraadde zijn moeder niet. In het concentratiekamp Wöbbelin in Duitsland hij uiteindelijk, mei 1945 overleden. De familie Innikel is jaren in het ongewisse gebleven over het lot van hun zoon. Pas op 28 oktober 1949 ontving men het bericht van zijn overlijden via een berichtgeving van het Rode Kruis. Daaraanvolgend is in vergaderingen en overleg besloten om deze zoon S(jerk) Innikel bij te plaatsen bij de lijst van verzetsstrijders om hem zo te eren.Fotobijschrift:Deze foto toont ons een portret van Sjerk Innikel. Hij woonde in de Hubert Duyfhuysstraat 4 met zijn vader en moeder. Zijn vader had daar een behang- en stoffeerbedrijf. Mevrouw Innikel was in de Tweede Wereldoorlog een actief lid van de L.O. Zij werd hiervan wel door de bezetter verdacht, maar liet zich niet betrappen. Daarom besloten de Duitsers de zoon op te pakken. Hij bezweek mei 1945 in het concentratiekamp in het Duitse Wöbbelin. Sluiten