Karel Petrus Jansen

Karel was werkzaam op een vrachtschip dat regelmatig uitvoer naar verre landen. Ergens in de tweede decennia van de 20e eeuw voer Karel met een vrachtschip naar de haven Tandjong-Priok in het toenmalige Batavia, NOI.De stemming aan boord was het zeer grimmig want de bemanning was zeer ontevreden over de werkomstandigheden en de betaling daarvan. Eenmaal in de haven aangelegd werd het werk direct neergelegd en begon de bemanning te staken omdat ze vonden dat ze te weinig betaald kregen voor het zware werk waar ze al zo lang mee bezig waren. Ze verlieten het schip in afwachting van…. Echter de bemanning kreeg geen poot aan de grond en werd dus gedwongen aan land te blijven.Zo ook Karel. Hij zocht onderdak en kwam in een hotel terecht waar zijn toekomstige vrouw Sophia Theodora Pereira als linnenjuffrouw werkte. Ze leerden elkaar beterkennen en werden verliefd op elkaar voor het leven. Op 16-01-1920 traden Karel (oud 29 jaar) en Sophia (oud 27 jaar) in het huwelijk in Semarang.Karel vestigde zich in Jakarta en koos als loopbaan het beroep van “Werktuigkundig opzichter”. Naast zijn werk deed Karel nog heel veel andere dingen. Zo fungeerde hij ook als ambulancechauffeur en stond hij altijd klaar voor zijn medemens. Hij zorgde goed voor zijn gezin en bracht veel tijd met ze door. Als hobby speelde hij graag op zijn accordeon. Hij was vaak te vinden op vele kermissen en feestjes waar hij velen opvrolijkte met zijn muziek.Omdat Karel over vele zeeën heeft gevaren bleef de passie voor het water bestaan. Hij bezat een eigen boot genaamd “Corrie”, benoemd naar zijn jongste dochter, waarop hij vele uren heeft doorgebracht.Karel en Sophia werden de trotse ouders van 6 kinderen en woonden gelukkig samen op de Petodjo Dwarsweg nr. 24 in Batavia.Johanna Theodora 16-05-1920 † 25-02-1996 Charles 05-08-1921 † 27-12-1998 Olga Josephine 28-08-1923 † Els Geertruida 12-07-1925 † 10-01-2017 Mathilda Petronella 18-12-1927 † Cornelia Sophia 09-01-1931 † Als in januari 1942 de Japanners het land binnenvallen en het KNIL leger in maart capituleert, worden vele Europeanen meegenomen en in krijgsgevangenen- of burgerkampen gevangen gezet. Vele Nederlanders en geallieerde krijgsgevangenen werden onder dwang aan het werk gezet, onder meer aan de spoorweg. Karel wist zich al die jaren te verbergen voor de Japanners om zo aan dit lot te ontkomen.Zoon Charles was in zijn jonge jaren wel eens met vrienden op pad, met een geweer, om wat wild te jagen. Maar in de loop der jaren is dat verwaterd en kwam het geweer op zolder te liggen waar het door iedereen werd vergeten.Ergens in april van het jaar 1945 moest Karel op zolder zijn maar merkte dat het electra daar niet meer deed. Hij huurde een Indiër in om het na te laten kijken. Deze treft op zolder het vergeten geweer aan, dat inmiddels door verwaarlozing en roest, onbruikbaar is geworden. Desondanks meldt deze Indiër het aan de Japanners die op hun beurt direct een inval doen in de woning van Karel en zijn gezin. Wapenbezit was immers ten strengste verboden. Het geweer werd gevonden en ook bleek Karel zich al die jaren onttrokken te hebben aan de arbeidsplicht. Karel wordt in hechtenis genomen om meegenomen te worden naar kamp Tjikoedapateuh.De dienstdoende Japanse commandant bleek een man met het hart op de juiste plaats en gaf Karel een paar uur, dus ruimschoots, de tijd om zaken te regelen en afscheid te nemen van zijn gezin. Deze tijd benutte Karel om ieder gezinslid een gordel te laten maken met daarin munten verstopt die in geval van nood gebruikt mochten worden. Karel hoopte op die manier zijn gezin goed en zonder geldzorgen achter te laten.Onder begeleiding werd Karel afgevoerd naar kamp Tjikoedapateuh in de hoop ooit zijn gezin weer terug te zien. Maar helaas was dat een verloren hoop. Naar verluid is Karel in dit kamp mishandeld en gemarteld omdat men dacht dat hij een spion was. Daar komt bij dat Karel geen rijst kon verdragen. Zijn vrouw hield daar rekening mee en kookte doorgaans een Hollandse pot voor hem. In het kamp werd daar geen rekening mee gehouden en kreeg Karel alleen maar rijst te eten. Daardoor leed hij aan ernstige dysenterie. Hij verzwakte in ernstige mate en al snel werd hij opgegeven. Karel was zo zwak dat men hem al, voordat hij stierf, in het mortuarium plaatsten. Hier lag hij tussen de reeds overledenen te wachten en lieten hem daar gewoon wegkwijnen tot hij zijn laatste adem zou uitblazen.Tijdens dit hele gebeuren week de beste vriend van Karel, Kamphuis genaamd, niet van zijn zijde. Kamphuis bleef bij zijn vriend tot aan zijn laatste ademstoot. Karel overleed op maandag 18 juni 1945 te Bandoeng, 15e Bat. Tjikoedapateuh op de leeftijd van 54 jaar. Twee maanden voor de bevrijding en is begraven op…. Een Japans soldaat kwam aan huis bij Sophia op het droevige nieuws mede te delen.De meest recente foto’s van: Karel Petrus Jansen en Sophia Theodora PereiraSophia overleed 1 dag na haar schoonzoon, Dirk Appel (Boy), waar ze al jaren lang bij inwoonde en waar ze liefdevol werd verzorgt, door hem en haar dochter Cornelia, tot aan haar dood. Sophia overleed in de ochtend van donderdag 03 juni 1993 in de Bloemstraat 27, IJsselmuiden. Sluiten