Mevrouw Maria C.E. Vissers-Janssens een zus van beide jongens kan zich nog heel goed herinneren wat er zich op 10 april 1945 afspeelde.Het gezin liep in de richting van Osbank., toen men vrachtwagens hoorde aankomen. Maria, torn 17 jaar oud, liep met een klein zusje iets vooruit en dacht dar de geallieerden in aantocht waren. Zij verteld haar zusje dat ze naar de militairen moest zwaaien. Toen de wagens nabij de van Osbank stopten werden in het duits bevelen geschreeuwd, en was Maria zwaar teleurgesteld. Op dat moment voerden geallieerde vliegtuigen een aanval op de Duitse voertuigen uit door deze te mitrailleren. Na de aanval zag zij de Duitsers zich in twee groepen splitsen. De ene groep ging richting begraafplaats terwijl de andere groep Diever in gingDe familie Janssens ging terug naar Kalteren.Haar twee broers Antonius M.G. en Joseph A.C.M., Respectievelijk 18 en 14 jaar oud, waren naar Zorgvlied om daar bij een boer te werken. Toen zij in de loop van de middag in Diever terugkwamen werden zij nabij de eendenvijver door de Duitsers in gijzeling genomen.Toen ze bij de andere gegijzelden tegen de wal van de begraafplaats zaten, heeft mevrouw Akkerman, de vrouw van de tevens gegijzelde Hendrik Akkerman, nog gepleit voor de vrijlating van dat " dat kind " , de 14-jarige Joseph.Toen de beide jongens niet thuis kwamen en men hoorde dat er gegijzelde mensen waren doodgeschoten bekroop de angst dat ze daarbij waren geweest. Dit werd steeds meer en meer bevestigd. De volgende dag ging moeder Janssens naar de plaats des onheils.Toen ze een van haar jongens tussen de lijken zag liggen wilde ze hem er tussen vandaan halen. Een politieagent weerhield haar hiervan en bracht haar terug naar huis.In de loop van de dag, 11 april, werd verzocht schone kleren voor de beide dode zoons naar het Schultehuis te brengen, alwaar de lijken werden afgelegd.Maria ging als oudste dochter met haar moeder mee. Toen ze vanaf de Brink binnen kwamen zagen ze daar diverse vrouwen vrouwen bezig met de lijken. Nadat ze de kleren hadden afgegeven werden ze snel door geleid naar " de deel " in het achterhuis, waar de kleding die de jongens gedragen hadden in een paardendeken was gepakt. Maria en haar moeder kregen elk twee dekentippen in de handen en zo gingen ze de achterdeur uit.Net buitengekomen viel een der tippen los en viel de kapot gesneden, doorbloedde en schoeisel op de grond. Een toegesnelde man vroeg hun of het niet beter was dat hij de kleding zou meenemen om dit netjes te begraven. Het had immers geen zin deze kapot gesneden, doorbloedde en met kogels doorzeefde kleding mee te nemen.Moeder Janssens was niet op andere gedachten te brengen en de kleding werd meegenomen naar Kalteren, waar alles werd uitgewassen.Maria verteld dat haar moeder de kleding regelmatig voor de dag haalde en dan moeilijke tijden doormaakte, Maria heeft in 1947 stiekem de kleding bij haar moeder vandaan gehaald en weggebracht naar de voddeman.Op de overlijdensakten wordt aangegeven dat vader Janssens timmerman van beroep was, Anton was grondwerker en Joseph was nog zonder beroep.