Christiaan de Jong

Mijn naam is Christa Martens-de Jong, dochter van Chris de Jong. En ja vernoemd naar. Mijn vader is de zoon van Celia de Jong, de oudste zus van Chris. Ik ben heel blij met bovenstaand verhaal omdat er voor ons weinig gedetailleerde informatie bekend was. Want inderdaad daar werd niet veel over gepraat. Mijn vader heeft de kleermakersvakschool gedaan en heeft toen via de familie het gereedschap van oom Chris gekregen. Deze was stoffeerder en ook in bezit van een grote zware stof schaar. Deze schaar (inclusief verhaal van oom Chris) is altijd bij ons in gebruik geweest. Nu studeert onze dochter Charlotte eind deze maand af aan het AMFI, een mode gerelateerde opleiding. Ter gelegenheid daarvan wordt de schaar opgepoetst, mooi verpakt en met een uitdraai van de stamboom en bovenstaand verhaal aan haar doorgegeven. Zo zal het verhaal van Chris de Jong in leven blijven. Sluiten

Born on October 9, 1916 in IJsselstein. Died on september 9, 1944 at Zeist. Dagrapport van de Zeisterpolitie. (Dayreport by the police of Zeist). Geboren in IJsselstein op 9 oktober 1916, Woonplaats Bunnik, beroep stoffeerder. (Born in IJsselstein on oktober 9, 1916, lived in Bunnik, vocation-upholsterer). Zeist 09-09-1944 Gefusilleerd of op andere wijze vermoord, volgens de inlichtingendienst P.O.D. (Zeist 09-09-1944 Captured and assasinated by the Germans according to the authorites). Nederlands Ereveld Loenen te Apeldoorn, vak A nummer 247. Aantekening: Volgens het dagrapport van de politie van 9 september 1944 werd de Jong door twee beambten van de Abteilung 5 van de Sicherheitspolizei te Zeist wegens plundering doodgeschoten achter het perceel Utrechtseweg 75. (According to the day report by the Germans they had reason to kill him after he was pursed on Utrechtseweg 75). Aantekening 2: Lid van het verzet. (After de war he was buried with honour as a member of the Dutch resistance). Sluiten

Christiaan (Chris) de Jong kwam uit een gezin van 7 kinderen. Hij was dwangarbeider in Leverkussen en kreeg 10 dagen verlof omdat zijn moeder op 3 november 1943 overleden was. Van dat kort verlof keerde hij niet terug. Hij dook onder in Bunnik buiten het dorp bij een aantal andere verzetsstrijders en verrichtte verzetsdaden. Vanuit zijn onderduikadres ging hij zo nu en dan naar zijn ouderlijk huis in Bunnik aan de Schoudermantel. Dat ging via de boomgaarden en het terrein van de veiling daarna de schoudermantel oversteken en hij was thuis. Uiteraard deed hij dat in de donkere avonduren. In Bunnik woonde ook een politieman die lid was van de NSB. Zijn vader Willem de Jong kende deze politieman en onderhield er een oppervlakkig contact mee, hij zei hem gedag en dat deden veel bewoners van Bunnik niet meer. Op een bepaald moment waarschuwde die politieman hem en vertelde dat ze de volgende nacht de groep zouden arresteren. Bij de overval op het onderduikadres was iedereen vertrokken. Zeer waarschijnlijk is hij vervolgens ondergedoken op het adres Utrechtseweg 85 in Zeist. Enige tijd daarna is hij betrapt en gearresteerd toen hij sabotage pleegde aan verbindingskabels van de Duitsers. Kort daarna is hij ter dood gebracht. Wij weten niet hoe groot zijn inbreng is geweest in het verzet. Kort na de oorlog viel het gezin a.h.w. uiteen. Zijn moeder was overleden, drie zusters emigreerden naar Australië, Zuid-Afrika en Canada. Een andere zus verhuisde naar Coevorden. Zijn vader was daar inwonend. Er bleef een jongere broer achter in Zeist en een zus in Utrecht. De naam van Chris werd wel regelmatig genoemd in de familie, maar uitgebreid er over spreken gebeurde niet. Iets wat in die tijd vaker voorkwam. Bij mijn bezoeken aan Canada (Ad) heb ik veel over Bunnik gepraat met mijn tante. Jannie was de jongste zus van Chris. Zij heeft mij veel verteld over de oorlogsjaren, de familieomstandigheden en natuurlijk over haar broer Chris. Geplaatst door Ad en Hennie van Ieperen, zonen van Wilhelmina de Jong, zuster van Chris Sluiten

Hello, my name is Annigje Penner and I live in Abbotsford British Columbia Canada. Christianne deJong is my uncle. He was my mother's brother and our son is named after him. I would love to say a huge thank you to the person who has adopted his grave. Our son is now thirty years old and looks a lot like his great uncle. This is a very inspiring story as our son has terminal cancer and it is so nice to know his name sake's grave is looked after. My mother just passed away and was the last sibling of 7. I have been to Zeist and seen the house. Sluiten

Na het verwijderen van de eerste planken zagen wij ineens een klein, benauwd hokje achter het beschot. Als in een kwetsbaar vogelnestje, kundig verborgen voor de bloedlustige klauwen van een roofzuchtige zwerfkat. Zo moet hij het daar hebben volgehouden, uur-na- uur, met opgetrokken knieën, onder het groentekistje van de Rotterdamse veiling, met de grote opdruk 1942. Het kostbare voorraadje waarmee hij zich langdurig heeft kunnen redden, voor het geval dat de razzia een repeterend karakter kreeg. Volledig onaangeroerd. Het hing boven het nog dichte, maar kleine toegangsluik. In half zit- en half lig houding, begrepen wij, kon hij bij dat kistje komen om daar wat eten of drinken uit te nemen, alles op de tast; want hij zat daar in het eeuwige donker. Via een kleine spleet in de dakpannen kon deze onderduiker zien of het nacht of dag was. Dikke balken liepen, als een beschermend pantser, aan zijn rugzijde, precies naast de gang welke toegang geeft naar al de kamertjes op deze zolder. In geval van een beschieting liep hij, van daar uit, heel weinig risico, zo kon je aan de constructie zien. In dat benauwde nestje , op dat kleine stekje, verborg hij zich, dus ook in een seizoen dat het er bitter koud werd. Al die bange jaren zat hij daar zo lang dat nodig was, alleen en eenzaam opgesloten. Tenslotte was het ook zijn einde, eentje zonder roem: “kaltgestellt” door ruige bruten…… zijn schuilplek bleef al die jaren daarna voor het oog verborgen. Sluiten

De geheime schuilplaats van Christiaan de Jong aan de Utrechtseweg 85 in Zeist werd in 2013 ontdekt tijdens een verbouwing op de zolderverdieping. Na een speurtocht lukte het om de naam van de onderduiker te achterhalen. Het eregraf in Loenen kon zo worden gevonden. Van de OGS mocht ik het graf adopteren. Daarom bezocht ik zijn graf op 4 Mei 2014 en zorgde voor bloemen tijdens mijn bezoek. Sluiten