Joseph Jongen

Joseph Jongen is mijn oom Sjef, de enige broer van mijn vader. Ik heb hem alleen gekend van de foto die bij mijn grootouders in de kamer hing, waar onder geschreven was, "Wel Verloren, Maar Niet Vergeten". Hij heeft tot hij een jaar of zes was bij zijn grootmoeder in Oostvoorne gewoond, omdat zijn vader binnenvaartschipper was. Daarna is hij met zijn ouders en jongere broer in Rotterdam gaan wonen. Hij heeft daar in 1936 zijn M.U.L.O.-B diploma gehaald en daarna in 1938 zijn diploma H.B.S.-B. Dat was voor een arbeiderskind in die tijd zeer uitzonderlijk, mijn oma was daar erg trots op. Ondanks zijn diploma's kon hij geen werk op een kantoor vinden en is hij als dekknecht op een sleepboot gaan werken, als telg uit een schippersfamilie bleef het water trekken. Hoe lang dit is geweest, weet ik niet, want op zijn persoonsbewijs van 10-01-1942 is als beroep vermeld, ambtenaar Gewest. Arbeidsbur., Rotterdam. In 1943 heeft hij zijn diploma gehaald als schipper of gezagvoerder voor de binnenvaart op een stoom-, motor- of sleepschip. Op 10 november 1944 was er in Rotterdam-Zuid een razzia, waarbij alle mannen tussen de 17 en 40 jaar opgepakt werden door de Duitsers. Zij werden verzameld in het Feyenoordstadion en vandaar per trein of binnenvaartschip naar Duitsland afgevoerd. Mijn oom en mijn vader zijn ook opgepakt, mijn vader is per binnenvaartschip afgevoerd en kwam in Oost-Friesland terecht bij een boer, hij kwam eind mei 1945 weer terug. Mijn oom is waarschijnlijk per trein afgevoerd en is ergens onderweg ontsnapt en weer opgepakt. De familie heeft nooit geweten wat er gebeurd is nadat hij is afgevoerd, uit een brief van een andere gevangene weten zij voor een deel wat er met hem gebeurd is. Op 29-11-1945 kregen zij een brief van het Rode Kruis, met de mededeling dat hij op 16-03-1945 in Wöbbelin was overleden. Hier volgt de brief van een andere gevangene.Arnhem, 24-11-'45. Beste fam. Jongen. Na veel omzwervingen kwam de brief van v.d. Oever bij mij in de bus. Direct kende ik de foto. Ongeveer 13 December 1944 werd ik opgepakt en in een cel te Scherpenzeel (Gld) gezet. Daarnaast zaten in een cel, Arie Klein en Jos Jongen. Wij zijn toen via Apeldoorn naar 't kamp Amersfoort gebracht. 2 Febr. gingen wij naar Neuengamme en op ongeveer 14 Februari '44 kwamen wij te Wöbbelin aan. Dat Arie Klein overleden was, wist ik niet. Wat was dat een stumper geworden, zeer dikke voeten en beenen, hij liep als een oude man. Jos Jongen was ziek, en toen ik eens aan A. Klein vroeg, hoe is het met je vriend Jongen, zeide hij ongeveer het volgende, Ik was gisteren nog bij hem, en heb hem nog geholpen met eeten, hij was erg zwak, maar leek nog niet zoo slecht er aan toe. Een half uur later was hij overleden. Op de lijst die ik bezit staat: nr. 70718 Joseph Jongen, overleden 15 Maart te 18 uur aan Dijsenterie. Ik hoop dat U nu wat meer weet, en wensch U veel sterkte toe in dezen moeilijken weg. Weet U dat de foto's van 't kamp staan in Ons vrije Nederland no. 12? Hartelijke groeten, w.g. W.A. Jurriëns.Dat is wat ik weet van mijn oom Sjef, wat er met zijn lichaam is gebeurd weet de familie niet. Opgeschreven op 16-08-2017 door Corrie van Beek-Jongen. Sluiten