Mijn vader, geboren in 1928, woonde in het dorpje Blokker, tussen de steden Hoorn en Enkhuizen . De hoofdweg van Hoorn naar Enkhuizen heet "Westerblokker" en er loopt een weg genaamd Kolenbergstraat naar toe, net als in een 'T'. De poot van de T is de Kolenbergstraat . Vóór WW2 heette deze straat “Unjerpad”. Op de hoek is er een grote kerk . Mijn grootouders en hun acht kinderen woonden daar op nr 4., op slechts 100 meter of zo van de kerk / kruising .6 mei 1945 was een zondag en de familie ging naar de kerk, half-wetende van het eindigen van de oorlog. Dit was omdat er geen vervoer, papieren en dergelijke was, dus het nieuws reisde slechts van mond tot mond. Om 13.50 eindigde de mis en kwamen de mensen uit de kerk en gingen naar huis .Mijn grootouders waren al terug in hun huis en mijn vader en een van zijn broers (zo hoorde ik van mijn oom op 'Blokkerdag') waren nog steeds buiten, toen ze een zeer luide knal hoorden. Het was een schot, uit de richting van de kerk. Van een afstand zag ze drie mannen die geweren ophielden en een man met zijn armen in de lucht gestoken. Dit is wat er gebeurde:Er was een gerucht dat op 6 mei, Anton Mussert een boer / vriend / NSB'er in Blokker zou bezoeken. (Het gerucht bleek later niet waar.) De weg die leidt naar de boerderij gaat langs het cruciale kruispunt van de twee genoemde straten . Tegenover de kerk waren er twee jonge verzets-jongens verborgen in de berm die leidt tot een lager gelegen sloot, stenguns verborgen onder hun lichaam. Achter de kerk lagen een aantal andere leden van het verzet. Om 13.50 verlieten mensen de kerk en mijn vader zag de hoofden van die twee mannen uitsteken aan de kant van de weg . Hij heeft niet echt veel aandacht besteed aan hen en ging naar huis. Vanuit de richting van Hoorn (de rechterarm van de 'T') kwamen drie mannen op de fiets, geweren over hun schouder. Een was gekleed als een nazi , een ander in marine-uniform , de laatste in burgerkleding. Ze waren op een weg naar Enkhuizen, om te informeren over de benodigdheden voor hun schip, dat in de haven van Hoorn lag. Toen ze voorbij de kerk kwamen zagen ze de twee mannen in de sloot. Ze draaide zich om, parkeerden hun fietsen tegen het hek van de kerk en grepen hun geweren. De twee jonge mannen realiseerden zich dat ze geen kans hadden, stonden op en hielden hun handen in de lucht, hun wapens nog op de grond. Een van de jonge mannen, Nico Kolenberg, verloor zijn evenwicht een beetje, door de steile grond, en liet zijn armen zakken. Op dat moment schoot een van de nazi's, naar later bleek een NSB -er genaamd Bonarius, Kolenberg onder de schouder. Hij stortte in en viel achterover in de sloot. Nico Kolenberg werd gelaten waar hij was en de andere verzetsman is te voet meegenomen naar Hoorn door de drie nazi's. Later werd hij vrijgelaten. Nico kolenberg werd later gevonden, verdronken in plaats van te zijn overleden als gevolg van de schotwond.Bonarius, de schutter, werd na de oorlog tot een gevangenisstraf van 2 jaar veroordeeld vanwege samen heulen met de vijand. Hij heeft nooit gezegd dat hij een man had vermoord. Nadat hij werd vrijgelaten, werd hij in 1948 opnieuw opgespoord en ondervraagd. Hij zei dat Nico Kolenberg een pistool tevoorschijn haalde, dus schoot hij hem neer. Het is bewezen Nico Kolenberg geen pistool had. Zelfs de sloot werd op dat moment doorzocht! Later zei Bonarius dat hij dacht dat Nico Kolenberg een pistool pakte. Toen hij werd geconfronteerd met hij feit dat hij zijn geweer niet mocht richten nadat de oorlog voorbij was, zei hij dat hij niet wist dat de oorlog was afgelopen. Het is bewezen dat hij het wel wist, niet alleen omdat zijn meerderen het hem vertelde, maar op de route die ze namen naar Blokker, hingen veel Nederlandse vlaggen uit de ramen, als een bewijs dat de oorlog was afgelopen. Later gaf hij alles toe. Het schieten op Nico Kolenberg was een ‘intuïtieve daad, zonder tijd om na te denken’. Bonarius werd opnieuw naar de gevangenis gestuurd, dit keer voor tien jaar . Daarna trouwde hij en hij stierf in 1994. Er werd gezegd dat hij , en ook zijn moeder, de ouders van Nico Kolenberg, die in Grootebroek, een nabijgelegen dorp, woonden ,wilden bezoeken. Nico’s ouders weigerden, zijn moeder onder de woorden: "Ik ben liever de moeder van een gedode jongen, dan de moeder van een moordenaar” .Er werd besloten de naam van de straat te veranderen van Unjerpad naar Kolenbergstraat . Ook is er een monument op de hoek van de straat . Nico Kolenberg graf is in Lutjebroek.Door: Kees Degeling Sluiten