In de nacht van 13 op 14 september 1944 werd een deel van de spoorlijn Arnhem-Nijmegen door het verzet opgeblazen.

Deze aanslag vormde een onderdeel van een grootscheepse actie die het verzet op last van de regering In Londen tegen het spoorwegnet in ons land ondernam. De Duitsers reageerden furieus hierop. In de ochtend van de 14e september kwam een eenheid van de Duitse Sicherheitsdienst in Elst aan. Deze eenheid had een lijst met namen van 12 mensen. Zij deelden de loco-burgemeester mede dat Elst een zeer slechte plaats was, dat er weer een aanslag op de spoorweg was gepleegd en dat er nu, na al het voorafgaande, een voorbeeld zou worden gesteld door het fusilleren van ingezetenen en het in brand steken van boerderijen.

Er werden 6 mensen van huis gehaald en samengebracht in Het Centrum. Door de Duitsers werden enige vragen gesteld en daarna werd aan deze zes mensen medegedeeld dat zij standrechtelijk ter dood veroordeeld waren. Drie mensen werden meegenomen naar buiten. En daar werden zij, bij de hoek van de tuin van dokter Jaspars (vrijwel bij de plaats waar nu het monument staat) doodgeschoten.

Als eerste W.L. van Dijk, agent van de Raad van Arbeid, bijkantoor Elst. Als tweede G. de Koning, hoofd der christelijke school in Elst en als derde A.M.M. Puthaar, hoofd van de r-k jongensschool te Elst.

De andere drie mannen kregen hun persoonsbewijzen terug en hen werd medegedeeld dat zij konden verdwijnen.

De loco-burgemeester heeft vervolgens met hulp van de opperwachtmeester de lijken op een handwagen geladen en naar het lijkenhuisje vervoerd.