Paul Konings geboren op 8 augustus 1915,

Getrouwd met Lien Aarts op 1 mei 1940

Paul moest in maart 1943 voor dwangarbeid, arbeidsinzet in Duitsland voor de oorlogsindustrie werken in Kassel als magazijn bediende.

Overleden 22/ 23 oktober 1943 toen 28 jaar oud tijdens een bombardement in Kassel Duitsland.

Vader van 2 jonge kinderen; Ria en Lieneke.

Uit documenten geschreven door Herman Konings, de jongste broer van Paul: “Het afscheid in de geloofsgemeenschap van Apostolisch genootschap was ontroerend. Paul huilde, want hij was uiterst verdrietig dat hij afscheid moest nemen van alles wat hem dierbaar was. Hij moest in Kassel werken bij de Reichspost. Hij werd gehuisvest in een lager buiten Kassel. Als luchtalarm was dan ging hij naar een schuilkelder, uitgehakt in een berg. Dus veilig. Zijn broer Joop Konings moest ook voor arbeidsinzet naar Duitsland. Ik zal moment dat hij van huis wegging nooit vergeten. Hij had z’n jas al aan en z’n koffer stond gereed. Toen nam hij plaats achter het orgel in de voorkamer en speelde het lied: “Rust mijn ziel uw God is koning, heel de wereld zijn gebied..” Hij had een groot godsvertrouwen. Hij moest naar Frankfurt am Main. Deze plaats werd, i.v.m. de aanwezigheid van vliegtuigfabriek vaak gebombardeerd. Paul wist voor elkaar te krijgen dat Joop naar Kassel kon. Hij kwam daar te werken in een levensmiddelenbedrijf. Hij kreeg kamer in het gebouw Wilhemsstrasse nr. 11 in Kassel. Het eten en drinken was bij levensmiddelenbedrijf in Kassel goed. Onder het gebouw was een zware betonnen kelder. Dit was gelijk een openbare schuilkelder bij luchtalarm. Toen Joop er pas was, ging Paul met verlof. Er kwam een bombardement, maar niet in zijn buurt. Toen weer terugkwam en Paul bij Joop was kwam er weer een bombardement. Beide gingen in de schuilkelder in de Wilhemsstrasse. Het was nu een bombardement van ca. 800 vliegtuigen en vrijwel de gehele stad werd platgegooid en daarna met brandbommen bezaaid. Het was een inferno van verschrikkingen. Het warenhuis was ingestort. De deuren van de kelder waren door puin geblokkeerd. De koude lucht werd door de hete lucht, van de inmiddels ontstane brand verdreven. De rest laat zich raden! Zo kwamen beide op gruwelijke wijze om. Toen thuis het vreselijke bericht kwam, was er een grote verslagenheid. Moeder was uiterst stil verdrietig. Vader liet z’n verdriet de vrije loop. Hij was totaal verslagen. Z’n geloof en hoop in God, was de bodem ingeslagen. Ik heb hem, voordat het verlies van z’n twee zoons plaats vond, hem vaak in de tuin van ons huis als er golven vliegtuigen overkwamen, zien en horen bidden; “God bewaar m’n jongens”. `Ja, er waren vier zoons in Duitsland te werk gesteld. Twee zoons Cor en Adrie hebben beide de oorlog overleefd.

Op de Hauptfriedhof Tannenheckerweg 6 in Kassel is een urenveld met de stoffelijke resten in een massagraaf.

Hieronder paar foto’s gemaakt juli 2024 door Paul Konings die vernoemd is naar zijn oom Paul.