Marinus W.G. Kop, sinds 1939 natuurkundig student aan de T.H., vertrok in 1943 met het grote Ommen-transport naar Duitsland, waar hij in de Stadt der K.D.F.-Wagen werd te werk gesteld (te Fallersleben). Nog geen jaar later volgt zijn arrestatie (22 april '44) naar men zegt omdat hij in een brief, die clandestien bezorgd zou worden, gegevens over vliegtuigen of V-1's zou hebben verstrekt. Hoe dit ook zij, na 3 maanden gevangenschap te Gifhorn, werd hij eind juli op transport gesteld naar Berlijn. 15 aug. Volgde zijn terdoodveroordeling door het Wehrmachtsgericht te Potsdam. Zijn ouders, die op 22 september een afscheidsbrief ontvingen, kregen eerst zekerheid toen hen op 28 maart 1946 in een Rode-Kruis bericht werd medegedeeld, dat hun zoon op 18 september 1944 op de leeftijd van 25 jaar te Brandenburg-Havel was gefusilleerd. Sluiten

Op 15 mei 1943 vertrok een groep van 205 Nederlandse studenten, waaronder ook Piet, naar de Volkswagenwerk GmBH in Fallersleben. Allen personen hadden geweigerd de loyaliteitsverklaring te ondertekenen. Het grootste deel van het totaal aantal Nederlanders wat werkzaam was in Fallersleben waren gerekruteerde dienstplichtigen. In het voorjaar van 1944 werkten er in totaal 750 Nederlanders bij Volkswagen. De Nederlanders waren gelijkgesteld aan de Duitse arbeiders betreft behuizing (houten barakken), verzorging en salaris. Een aantal gekwalificeerde studenten vervulden een spilfunctie tussen het Duits leidinggevend personeel en de buitenlandse arbeidskrachten. Door deze contacten met de andere nationaliteiten ontwikkelde zich een eigen vorm van samenleven. De Nederlandse studenten namen regelmatig het initiatief om gemeenschappelijke activiteiten te organiseren met de andere dwangarbeiders die werkzaam waren in de fabriek. Het overgrote deel van de groep Delftse studenten was rond de twintig jaar oud, intellectueel onafhankelijk, met een sterk ontwikkeld zelfbewustzijn. Wegens hun duidelijke aversie van het NS-regime en rebelse houding raakten ze in het vizier van de ‘Werkschutz’ in de fabriek die dit vervolgens meldde bij de Gestapo. Door het niet opvolgen van bevelen kwamen verschillende Nederlanders in de molen van het strafsysteem. In juli 1943 werd een groep Franse en Nederlandse arbeiders, na een spontane werkonderbreking, met muzikale polonaise, door Gestapo en Werkschutz onder bedreiging van vuurwapens met gummiknuppels bewerkt. In totaal werden 40 personen verhoord en naar een berucht ‘Arbeitserziehungslager’(AEL)* kamp 21 in Salzgitter-Watenstedt gestuurd. De groep overlevenden keerde na drie weken als andere mensen terug.Op 20 september 1944 schrijft het Wehrmachtsgericht Potsdam aan het Volksgericht te Berlijn het volgende geheime bericht: Der Holländische Staatsangehörige Marinus Kop, geb. 28.03.1921 Leeuwarden Friesland, ist am 15.08.1944 wegen Verrats von Staatsgeheimnisse und Volksverrat durch Lügenhetze zum Tode verurteilt worden. Dat Urteil ist mit der Bestätiging am 08.09.1944 rechtskräftig geworden und am 18.09.1944 Volstreckt worden.Marinus had zich ‘Deutschfeindlich’ uitgelaten op de werkvloer. Hij werkte als controleur op de inspectieafdeling van de fabriek en had daarmee toegang op de verschillende afdelingen. In illegale brieven naar familie en vrienden vermeld hij de slechte behandeling van de arbeiders en krijgsgevangenen. Tevens had hij in de onderschepte brieven vermeld dat er onderdelen in de fabriek werden geproduceerd voor de geheime wapens (V2). Sluiten