Samuel Kops werd geboren als zoon als van Jacob en Sara Zwaaf op 29 juli 1916 in Amsterdam. Hij had een broer vijf jaar jonger, Josef. In februari 1941 woonden de ouders in Amsterdam, adres - Waterlooplein 76 III, de familie leed onder financiele moeilijkheden en werd hij als kind naar een weeshuis voor Joodse jongens gestuurd in Amsterdam, waar hij werd grootgebracht en opgeleid. (het Nederlands-Joodse Weeshuis voor jongens aan de Amstel). Na zijn afstuderen aan de middelbare school, vroeg hij de directeur van het weeshuis om hem te helpen zijn droom te verwezenlijken en te betalen voor medische studies. Het bestuur van het weeshuis kwam bijeen om de kwestie te bespreken en na veel overleg werd ingestemd met de financiering van de studies, op voorwaarde dat hij daarna zou werken als een mentor in het weeshuis zelf. Op 20 september 1942, slaagde Samuel Kops voor de test van de pre-kwalificatie als arts en bleef wonen en werken in het weeshuis. Hij was een onderdeel van het personeel en zijn werk werd zeer gewaardeerd. Op 27 december 1942, in opdracht van de Duitse commissaris dr. Leitersdorf, stopte het weeshuis een onafhankelijk instituut te zijn en werd een onderdeel van de instellingen voor bijstand en hulp die geplaatst werden onder het toezicht van de Duitse bezetting autoriteiten. Op 5 maart 1943 werd het weeshuis omsingeld door de Amsterdamse politie. De leerlingen en het personeel werden verzameld in de grote centrale speeltuin van de instelling. Het was niet mogelijk om te vluchten. Het gerucht dat het weeshuis was omsingeld en allen zouden worden gedeporteerd verspreidde zich door heel Amsterdam. Familieleden kwamen al snel om hun kinderen nog voor een laatste keer te zien en afscheid van hun te nemen. De politie omsingelde de omgeving en wanneer familieleden probeerden de afsluiting binnen te dringen, kwamen leden van de brandweer tussenbeide en verspreidde de menigte met behulp van waterkanonnen. SS-troepen deelden de leiding van de instelling mee, dat het deportatiebevel alleen betrekking had op de leerlingen. De directrice van de instelling, mevrouw Hamburger, haar assistente mevrouw Bing en Samuel Kops konden vrijuit gaan en zichzelf redden, maar uit hun eigen vrije wil en uit toewijding voor hun leerlingen, besloten zij om zich bij de weeskinderen te voegen. Ze vonden de moed en de geestelijke kracht om aan de Duitsers te zeggen, dat zij geen prijs stelden op de hun aangeboden vrijheid en niet van plan om de 100 kinderen van de instelling in de steek te laten, in hun moeilijk moment. Van de gedeporteerden van die dag, de kinderen en de drie medewerkers, overleefde niemand. Op 13 juli 1944 werd Samuel Kops naar het doorgangskamp Westerbork gezonden en verbleef daar in barak 67 van het kamp -de strafbarak. Na minder dan twee maanden, op 3 september 1944, werd Samuel Kops als strafgeval gestuurd uit Westerbork naar Auschwitz - een term die gebruikt werd voor iedereen die gepakt was in de onderduik of actief was in de ondergrondse. Bij zijn aankomst in het kamp op 5 september, kwam hij de selectie door, kreeg nummer B9228 en werd een gevangene in het kamp. De laatste registratie van Kops in de kampdocumenten is van 06 december 1944. Jacob en Sara Kops werden vermoord op 7 december 1942 in Auschwitz. Jozef stierf op 28 februari 1943, in het kamp Seibersdorf- een dwangarbeid werkkamp in Opper-Silezie. Hij was 22 jaar oud. Bovenstaande tekst is een vertaling van de onderstaande link. Met dank aan de vrijwilligers van de Stichting Akevoth Sluiten