Mijn vader, Jan Goes, heeft tussen de 100 en de 150 brieven gedetailleerd geschreven over zijn leven over een periode die zicht uitstrekte van ongeveer 1940 tot 1951. Ze gaan over zijn leven in Nederland, in Duitsland en voor het overgrote deel gaat het over zijn zijn militaire verblijf in Nederlands Indië. In de bijgesloten brief beschrijft hij de laatste minuten van Dolf, die vlak voor mijn vader stierf. Ik citeer mijn vader: “Op zulke soldaten mag Holland trots zijn", en “hij stierf, en hier overdrijf ik niet, als een held”. Zie deze brief als een klein postuum eerbetoon aan Dolf. Pas 74 jaar later, de brieven bereikten ons, kinderen van Jan, pas recent. Dolf zinloos gestorven in een zinloze oorlog. Sluiten