Adrianus Langeraar Azn werd als ambtenaar uitgezonden naar Nederlands-Indië door het Staatsbedrijf der Posterijen en Telegrafie. Na een opleiding bij de sector Telegrafie vertrok hij in 1911 met het schip Rindjani naar Batavia. Na een aantal jaren verruilde hij het ambtenarenbestaan voor een baan als planter. Vanaf ca 1918 trad hij in dienst bij de Engels/Ned. culturesmij. Pamanoekan & Tjiassemlanden (P&T-landen) en werd planter/administrateur in de regio Soebang (midden Java). Hij was werkzaam op diverse plantages, voornamelijk in de rubber. Eind 1924 ging hij met verlof naar Nederland en kwam in 1925 getrouwd terug in Soebang. In 1929 hertrouwde hij als weduwnaar. In 1930 en 1935 ging hij met zijn gezin weer op verlof naar Nederland. Medio 1941 werd hij - net als veel andere planters op Java - naast zijn normale werkzaamheden, ingedeeld bij de Stads- en Landwacht, een soort Bescherming Bevolking, en onderdeel van het KNIL. Begin maart 1942 werd hij (vader van 5 kinderen), tijdens reddings werkzaamheden bij Soebang, gevangen genomen door de Japanners en geèxecuteerd. Sluiten