Om aan de oproep voor arbeidsinzet in Duitsland te ontkomen, duikt Johannes Petrus van Leeuwen onder bij een boer in de omgeving van Leidschendam. Het is onduidelijk of het gewoon pech is geweest of dat hij is verraden, maar in het voorjaar van 1944 wordt hij opgepakt. Naar alle waarschijnlijkheid is hij in eerste instantie naar Kamp Amersfoort afgevoerd. Daar tekent hij namelijk op 11 mei 1944 een machtiging waarmee hij zich akkoord verklaart dat zijn werkgever NLG 1,85 van zijn nettoloon overmaakt aan de Directeur van het Gewestelijk Arbeidsbureau in Leiden. In de machtiging is vermeld dat de reden een aan hem verleend reisvoorschot is en dat de regeling geldt voor de gehele duur van zijn werkzaamheden in Duitsland. Vervolgens is hij als dwangarbeider naar Duitsland vervoerd, waar hij op het laatst werkzaam was bij de vestiging van de firma Kronprinz A.G. in Hilden en woonde in het Lager voor buitenlanders, op Gerresheimerstrasse 214 in Hilden.

Op 16 april 1945 werd de stad Hilden in de voormiddag door Amerikaanse troepen bezet en waren de gevechtshandelingen daadwerkelijk beëindigd. Die avond werd de stad echter vanuit het op vijftien kilometer gelegen (en nog steeds in Duitse handen zijnde) Düsseldorf met artillerievuur beschoten. Omstreeks 23.00 uur ontplofte er een granaat in de directe omgeving van het Lager en werden Johannes Petrus van Leeuwen en zijn vriend Adriaan Seekles (geboren op 1 december 1917 te Rotterdam) door granaatscherven in het hoofd getroffen. Ze waren op slag dood. Op 22 april 1945 zijn ze samen op de gemeentelijke hoofdbegraafplaats van Hilden begraven. Volgens de huidige leiding van deze begraafplaats is er geen nadere informatie over beschikbaar, maar moeten ze allebei tussen ergens 1945 en 1950 hier zijn herbegraven.

Volgens een officieel ondertekend overdrachtsprotocol zijn de stoffelijke resten van beide mannen op 15 april 1955 vanuit een tweepersoonsgraf op de bovengenoemde begraafplaats overgebracht naar het Nederlandse Ereveld in Düsseldorf-Oberbilk en daar op 3 juni 1955 bijgezet.

De informatie omtrent de laatste verblijfplaats in Hilden, het overlijden en de begrafenis komt uit een brief die Josef Müschenich op 5 november 1946 schreef aan de broer van Johannes Petrus van Leeuwen in Warmond. De heer Müschenich was ambtenaar bij de burgerlijke stand in Hilden en heeft naar eigen zeggen in de oorlog de belangen van daar woonachtige buitenlandse dwangarbeiders behartigd en met hen in nauw contact gestaan. In die hoedanigheid kende hij ook Johannes Petrus van Leeuwen en hij heeft hem na diens overlijden geïdentificeerd. Hij schrijft ook dat hij het als zijn plicht beschouwde de familie in te lichten.