Ofschoon een doodsbericht van Dr. M. J. Belinfante ons nimmer bereikte, moeten wij toch met bij na absolute zekerheid aan nemen, dat in het laatste oorlogsjaar zowel Dr. Belinfante als zijn echtgenote Mevr. J. Belinfante-Pimentel slachtoffer werden van het Duitse vernietigingssysteem.Maurits Joost Belinfante, 30 Januari 1896 geboren, toonde reeds in zijn jeugd een bijzondere begaafdheid. Daar zijn ouders onbemiddeld waren, was het moeilijk te gaan studeren. Maar door een beurs werd hij er toe in staat gesteld. Hij liep de H.B.S. af, deed Staatsexamen en werd ingeschreven als student in de wiskunde & natuurkunde. In 1923 promoveerde hij op een proefschrift over oneindige reeksen.Van 1924 tot 1928 was Belinfante leraar in de wiskunde aan de 2e H.B.S. voor meisjes te Rotterdam, daarna verhuisde hij naar Amsterdam, waar hij aan het Gemeentelijk Lyceum voor meisjes wiskunde en mechanica doceerde. Zijn grote scherpzinnigheid en uitgebreide vakkennis maakten hem tot een vraagbaak en steun voor vele vakcollega's en tot een sieraad van de school. Hij hield van zijn leerlingen en oordeelde mild over hen. Aan zijn geestesgaven paarde hij een zeldzame gaafheid van karakter. Hij was onkreukbaar, ging recht op het doel af, was warm menselijk, eenvoudig en van een grote bescheidenheid. In de dagen van sterke bewogenheid, zoals de bezettingsjaren die zo dikwijls te zien gaven, bleef hij uiterlijk rustig, leefde voor zijn plicht, zolang het hem vergund was die te vervullen.Na zijn gedwongen ontslag aan het Meisjeslyceum in December 1940, werd hij later leraar aan de toen opgerichte Joodse H. B. School. Belinfante heeft meer kansen gehad om zich in veiligheid te stellen dan menig ander, want als Portugees Israëliet genoot hij zo lang een voorkeurspositie, dat hij ruimschoots de tijd heeft gehad om zijn verdwijning deugdelijk voor te bereiden. Maar hij was daar de man niet naar. Zelf in alle opzichten voor honderd procent correct en betrouwbaar, kostte het hem moeite -zelfs in dit geval- gedane toezeggingen te wantrouwen. Raadgevingen van bevriende zijden richtten niets uit: hij bleef bij zijn besluit en sprak er alleen maar over, dat anderen het zoveel minder hadden dan hij. Hij wilde zelfs nog helpen! Een groot kind, maar tevens een groot man! Zo werkte en streed hij totdat in de Februarimaand van het jaar 1944 een einde werd gemaakt aan zijn verblijf in Nederland. Voor zijn gewelddadige dood heeft hij een lange ziekteperiode doorworsteld, waarin zijn vrouw hem tot grote steun is geweest.Toen Belinfante in 1928 in Amsterdam kwam, werd hij al spoedig privaatdocent aan de Gemeentelijke Universiteit. Ook op wetenschappelijk terrein ontwikkelde hij voortreffelijke kwaliteiten, vooral op het gebied der intuïtionistische wiskunde. Daarvan getuigen behalve zijn proefschrift ook zijn vele publicaties in binnen- en buitenlandse tijdschriften.Wij verliezen in Belinfante een groot geleerde, een man van karakter en een goed collega.R. B. DE JONG. Sluiten