EVERT JAN LEUSSINKSlachtoffer van gedwongen tewerkstelling in DuitslandDoordat Duitse mannen aan diverse fronten vochten, was er in de industrie maar ook in de landbouw in Duitsland een permanent tekort aan arbeidskrachten. Al in de zomer van 1940 probeerden de Duitsers dat probleem op te lossen door Nederlandse werklozen op te roepen te gaan werken in Duitsland. Velen legden die oproep naast zich neer. Begin 1942 veranderden de bezetters van strategie. Ze droegen Nederlandse fabrieken op arbeiders af te staan. Toen ook dit onvoldoende arbeiders opleverde, verscherpte de bezetter de meldingsplicht in 1943. Alle mannen tussen 18 en 35 jaar dienden zich te melden bij het arbeidsbureau. Velen onttrokken zich aan tewerkstelling door onder te duiken. De Duitsers verhoogden de druk door met strafkampen te dreigen, bovendien begonnen ze met grootscheepse razzia’s. Locaties werden afgegrendeld waarna de buurt systematisch werd uitgekamd.Evert Jan Leussink was gehuwd en had twee kinderen. Hij werkte als bakkershulp bij de Coöperatieve Winkelvereniging ‘Eigen Hulp’ toen de algemene mobilisatie van het Nederlandse leger in 1939 bekend werd gemaakt. Evert Jan werd opgeroepen en als soldaat geplaatst op de Grebbeberg in Rhenen waar hij streed tegen de Duitse indringer. Na de Nederlandse capitulatie werd hij weer burger. In de zomer van 1942 werd hij opgeroepen voor de Arbeitseinsatz in Duitsland. Hij kwam in Raguhn terecht waar hij werkte in een vliegtuigfabriek. Hij en zijn vrouw schreven elkaar trouw tot dit plotseling ophield in december 1944. Evert Jan had difterie opgelopen waaraan hij op 19 december 1944 overleed. Op verzoek van zijn weduwe is hij herbegraven in Nederland op 5 april 1949. Het oorlogsgraf is ingericht door de Oorlogsgravenstichting. Sluiten