De laatste gang die korporaal Lievers maakte was kort, nauwelijks meer dan 200 meter. Zijn leven eindigde aan de rand van de akker die aan de westzijde onmiddellijk op de erebegraafplaats aansluit. Daar lag hij met zijn sectie in een stelling in de stoplijn, de laatste verdedigingslijn op de Grebbeberg. In de voormiddag van 12 mei, eerste pinksterdag, bezwijkt de frontlijn onder aan de Berg. S.S.-eenheden vechten hun weg naar boven, gesteund door Duits artillerievuur. Granaten spatten uiteen boven de stellingen van de stoplijn. Plots is de explosie heel dicht bij. De dreun wordt gevolgd door het gegil van soldaten uit de mitrailleuropstelling pal aan de weg. Een granaatscherf is door de helm van korporaal Lievers gedrongen. Hij is buiten kennis. Sergeant Spijker, de groepscommandant spreekt bemoedigende woorden maar na een dramatisch half uur sterft de korporaal. Een ordonnans, al eerder weggestuurd naar de verbandpost voor een hospitaalsoldaat komt pas enkele uren later terug. Alleen. 'Ze hadden geen tijd' is de boodschap. Voor korporaal Lievers is de oorlog voorbij. Voor de mannen van zijn sectie begint het nu eerst goed. Hevige gevechten volgen op de artilleriebeschietingen. Voor de stoplijn wordt de Duitse opmars voorlopig tot staan gebracht. Maar de stoplijn kraakt. Doden en gewonden vallen weg uit de rijen van de verdedigers. Voor wie door vecht is het een uitputtingsslag. De verdedigers hebben hulp nodig. En hulp wordt toegezegd. Een tegenaanval vanuit Achterberg moet voorlangs de stoplijn het terrein zuiveren van Duitsers. De werkelijkheid pakt anders uit, de tegenaanval zal de sectie van korporaal Lievers nooit bereiken. In de ochtend van dertien mei begint het beslissende gevecht. Enkele uren later is de stoplijn definitief verleden tijd."Lees meer getuigenissen: http://www.grebbeberg.nl/index.php?page=getuigenissen-op-de-berg Sluiten