Cornelis van der Linden

Cornelis van der Linden was binnenschipper. Zijn vader en broer waren ook binnenschippers. In de oorlog was zijn boot afgenomen. Hij woonde met zijn gezin in bij zijn schoonmoeder in Rotterdam. Tijdens de razzia in november 1944 werd hij vanuit Rotterdam afgevoerd naar Duitsland om dwangarbeid te verrichten. Mijn moeder was toen een kleuter. Zij kan zich herinneren dat hij stond opgesteld in de straat met veel mannen uit Rotterdam. Hij had een kleine tas met spullen. Vrouwen en kinderen mochten niet op straat. zij keek vanuit de bovenwoning naar haar vader. Haar moeder smeekte een soldaat om hem niet mee te nemen. De soldaat noteerde haar gegevens en zei dat het goed zou komen. Mijn moeder zwaaide naar haar vader. Ze was nog een kleuter. Haar moeder gaf haar een klap omdat er volgens haar geen reden tot zwaaien was, het was een treurige dag. Na de oorlog kwam er een man aan huis die vertelde dat haar vader was gesneuveld bij een bombardement in D'land door de Engelsen. Op haar 19e is zij op de brommer naar Dusseldorf gereden op zoek naar het graf. Zij kon het niet vinden. Haar familie was er niet van overtuigd dat hij er lag/ligt. In 2011 ben ik met mijn moeder gaan zoeken naar zijn graf in Dusseldorf. We hebben zijn graf gevonden. Hij is op haar verjaardag overleden. Het was voor haar een emotioneel moment. Een soort van afscheid van haar vader. Er zijn nog veel vragen over haar vader en zijn reis en verblijf naar en in Duitsland. Alle informatie is welkom. Sluiten

Mijn moeder kan zich herinneren dat zij boven stond met haar moeder en haar vader zag staan opgesteld in de straat. Vrouwen en kinderen mochten niet buiten komen. Hij had een tas met wat spullen. Haar moeder smeekte de Duitse soldaat om haar man niet mee te nemen. Hij noteerde hun gegevens. Na de oorlog kwam er een man bij haar moeder aan de deur. Hij had nieuws, haar vader was overleden. Toen mijn moeder 19 was is zij op de brommer naar Dusseldorf gereden om zijn graf te zoeken. Zij kon hem niet vinden. De familie was er niet van overtuigd dat hij er werkelijk lag/ligt. In 2011 ben ik met mijn moeder in Dusseldorf op het ereveld gaan zoeken. We hebben zijn graf gevonden. Hij is op haar verjaardag 19 februari overleden. Het was voor mijn moeder een emotioneel moment. Zij heeft hem als jong kind moeten missen. Er zijn nog veel vragen. Als er iemand is die wat meer informatie voor haar heeft over zijn reis en verblijf, dan is dat van harte welkom. Sluiten